Wie ben ik?

schrijver – middelmatige gitaarspeler – veellezer – cat lover – theedrinker – optimistisch – moeder van twee dochters – verzamelaar

Als kind vond ik tekenen leuk. Bij ons thuis werd er veel gemaakt. Mijn vader hield van tekenen, zeefdrukken, zelf kasten in elkaar maken en mijn moeder naaide onze kleren zelf. Creatief bezig zijn was vanzelfsprekend. Maar toen ik besloot om kunstgeschiedenis te gaan studeren, werd ik overweldigd door de grote hoeveelheid kunst die er al bestaat op de wereld. Ik besloot dat ik beter als beschouwer en bewonderaar verder kon gaan dan als maker.

Achteraf denk ik dat ik bang was. Bang voor alle veranderingen, bang voor het ‘echte’ leven. Ik las liever en ik keek liever op een afstandje naar die vreemde wereld, zodat ik minder risico’s liep.

Met de komst van mijn twee kinderen begon dat te veranderen. Dat doen kinderen, ze dwingen je in het hier en nu te leven. En na te denken over wat je nu werkelijk belangrijk vind in het leven. Ik begon te schrijven. Over kunst en cultuur. Ik begon samen met een vriendin tentoonstellingen te maken. Over Maria, over de invloed van het elektrisch licht in de schilderkunst, over Hynckes en Agatha Zethraeus.

Meer durf
Een paar jaar geleden, voelde ik steeds meer de noodzaak om iets vanuit mezelf te maken. Ik begon met het schrijven van een roman. Een fantastisch, leerzaam, frustrerend en langdurig proces. Ik begon weer te tekenen. Eerst kleine plaatjes bij mijn handlettering, toen steeds groter en meer. Tot uiteindelijk het beeld won van het schrijven. Nu schrijf ik over het maken 🙂

Nadat een jaar of vier ik les in tekenen en schilderen bij ons in Zeist, volg ik sinds september 2022 de Nieuwe Akademie Utrecht, een parttime kunstacademie voor volwassenen. Sindsdien lijken de mogelijkheden waarop ik mezelf kan uitdrukken alleen maar te groeien. Ik onderzoek grafische technieken, textiel maar blijf ook schilderen. Het voelt als een spannende reis waarvan ik de eindbestemming niet precies weet.

Ik word nooit zo goed als Rembrandt, Picasso of Monet, maar dat geeft niet. Tekenen leert me veel over mezelf: valkuilen uit mijn dagelijks leven kom ik op papier ook tegen. Keuzes maken, van jezelf verwachten alles in één keer goed te doen, durven doen. Door op papier te oefenen met deze valkuilen, worden ze in het ‘echte’ leven ook makkelijker te tackelen. Tekenen geeft zelfinzicht, voldoening en nieuwe vrienden.