Als de uitvoering verschilt van het idee

Vandaag had ik met een vriendin afgesproken om samen stof te gaan verven. Ik had er (na twee weken kerstvakantie) zoveel zin in, dat ik veel te vroeg wakker was. In bed lag ik allemaal technieken te verzinnen die ik kon uitproberen en ontstonden er hele kunstwerken. Het zal je niet verbazen dat nachtelijke fantasie en de praktijk niets met elkaar te maken hadden 😉

Ik was van plan om achtergronden te maken, groter dan wat je op een gelli plate kan maken. En met mijn vakantiefoto’s uit Wales in gedachten zag ik me die voor me in paarse tinten. In mijn dromen waren deze achtergronden stemmig en mysterieus en wisten ze mijn gevoel bij Conwy Mountain goed weer te geven (leeg, vrij, gezin, liefde). Nu ik het zo opschrijf, vraag ik me al af hoe ik dat gecombineerd zag, maar goed…

Het duurde even voordat ik alle materialen naar de woonkamer gesleept had. Er lag een hele stapel: materiaal om mee te stempelen, inkt, textielverf, aquarelverf, zelfgemaakte werktuigen, stokjes, tamponneer kwasten, ganzenveren en wol. Dus toen we geïnstalleerd waren, ging ik lekker aan de slag.

Wol om een houtje geeft hele leuke gele streepjes; dus ik maak die strepen in verschillende kleuren groen. Dan probeer ik te tamponneren. Het heeft eigenlijk weinig vorm of structuur. Matig resultaat. Strepen met ecoline die niet geel maar oranje blijkt te zijn. Vreemd. Het loopt uit wat vind ik daarvan?

Dan toch maar de stempel die ik gemaakt heb van foam en een stukje karton. Het geeft acht ongelijke rondjes. Een beetje als stenen. Oeh! Leuk. Dat werkt. Ik maak er meer. Ze worden steeds geler. Die overloop is nice. Ik maak hele rijen. Sprenkel er ecoline stipjes overheen om het wat warmer te maken en nog minder gelijk. Ik ben blij met wat ik zie.

Nu ik zo even van een afstandje kijk naar waar ik mee bezig ben besef ik me dat het niet overeen komt met wat me vanmorgen had voorgesteld. Sterker nog: de kleur is totaal anderen én de vorm ook. Wat ik nu gemaakt heb is totaal niet geschikt als achtergrond én is alles behalve paars.     

Een van de waardevolste lessen die ik vorig jaar op de NAU heb meegekregen is: “Een idee is niet meer dan een startpunt, het zegt niets over waar je uiteindelijk gaat uitkomen.” Dat was zo’n eyeopener! Het lijkt misschien een open deur (is het misschien ook) maar het heeft me zoveel meer ruimte gegeven. Dat een idee uiteindelijk altijd ‘verzandt’ en iets heel anders ontstaat, zag ik altijd als iets verkeerds. Terwijl: dat mag dus gewoon! Sterker nog: het hoort zelfs een beetje.

Dus terwijl ik mijn totaal andere output bekijk denk ik nu: goh, wat grappig dat het heel iets anders is geworden. Hoe komt dat? Wat vind ik daarvan? Wat kan ik ermee? En: waarom wilde ik eigenlijk achtergronden maken? Wil ik misschien toch nog iets met paars doen?

Ik weet eigenlijk niet waarom ik zo nodig vond dat ik ‘achtergronden’ moest maken. Ik voel daar eigenlijk niets bij. Maar ik wil wel stoffen die ik in stukken kan knippen of scheuren en die ik dan weer ergens anders in kan gebruiken. Laat ik dat nu gemaakt hebben!

Bij dat paars dacht ik: ja paars is nog wel leuk. Dus dat heb ik toen gedaan. Al is het wel weer een andere paars geworden dan ik in gedachte had. Gelukkig kan ik hier ook wel iets mee 😉