Zelf verven met wede: een recipe for disaster?

Toen ik een paar weken geleden een blog schreef over mijn verftuintje, kwam ik erachter dat de bladeren van de wede klaar waren om tot verf bewerkt te worden. Maar ik las ook dat het een ingewikkeld proces is. Sindsdien zit ik dat voor me uit te schuiven, wat natuurlijk helemaal niets oplevert. Dus onder het motto: als ik niets doe is het sowieso mislukt, ga ik vanmiddag met wede verven.

Wede is een echte klassieker als het gaat om verfplanten. Al in de oudheid werd de plant gebruikt om kleding mee te kleuren. Er zit indigotine in, net als in indigo, maar het resultaat is veel lichter en een beetje meer richting het groen. Claudia Jongstra gebruikt voor haar werk ook vaak wede. Wat ik zo zie kan het ook echt een hele mooie kleur worden.

KAN, want het proces wordt in mijn boek Kleurenpracht met kruidenkracht (je moet er maar op komen) beschreven met; “Je moet er even handig in worden en het kost wat tijd, maar wat is het geweldig om te doen!” En dan volgt er een heel omslachtig en uitgebreid proces. Maar hé, laat ik niet de hele tijd op ‘moeilijk’ en ‘ingewikkeld’ hameren. Gewoon stap voor stap uitvoeren. Gelukkig hoef ik de stof niet voor te beitsen. Dat scheelt weer.

Gisteren heb ik de wede al geplukt. Ik heb een pannetje vol. Eerst alles wassen, van de steeltjes te ontdoen (daar zit geen kleurstof in) en in stukken van ongeveer 3 cm scheuren. Het valt me op dat ik blaadjes heb met een kartelrandje én blaadjes met een veel rechter randje. Ik vraag me af of het allemaal wede blaadjes zijn. Geen idee. Bij elkaar is het 194 gram.

Mijn recept spreekt van een volle emmer (10 liter) met verse wedeblad. Ja, hoe zwaar is dat? Ik heb geen emmer van 10 liter vol. Zou dat uitmaken? Ik google er een tijdje op, maar dat geeft alleen maar verwarring. Ik besluit om maar gewoon mijn recept te volgen. Ik moet de bladeren 10 minuten laten weken in water van 80 graden en dan de temperatuur zo snel mogelijk verlagen naar 55 graden.

Wanneer de tien minuten voorbij zijn, zet ik de pan in een bak water in de tuin. Deze bak is gevuld met regenwater, waar ik ijsblokjes aan toe gevoegd heb. Het valt me erg mee hoe lang het duurt om het verfbad af te laten koelen. Denk dat het wel ongeveer vijf minuten waren. Nu kan ik het verfwater in een schone pan overdoen en de blaadjes eruit halen. Eerst uitknijpen en dan in de groenbak.

Als het verfbad is afgekoeld tot onder de 50 graden moet ik een halve liter sodaoplossing toevoegen. Daar zit 30 gram soda in. Als je de soda te vroeg toevoegt, maak je het blauw kapot (no pressure). Dus ik wacht even wat langer en meet nogmaals de temperatuur van het verfbad. Het water is een beetje een geelbruine kleur, het lijkt wel op thee. Nadat ik de soda erbij doe, wordt het gifgroen.

Next step: giet het verfwater twintig keer over van de ene pan in een andere. Dit noemen ze ‘oxideren’ in mijn boekje. Er ontstaat schuim én de kleur wordt steeds donkerder. Ik houd de pan bij het overschenken extra hoog alsof het Marokkaanse thee is. Denk dat er dan meer zuurstof in het water komt. Nu dertig minuten wachten.

Als laatste stap moet ik nog 1 eetlepel keukenzout, een paar druppels afwasmiddel en 16 gram hydrosulfiet toevoegen. Dat laatste goedje vertrouw ik niet helemaal. Daar gaat mijn beta-alarm bij af. Er staat met rode letters op het potje: kan oog en huid irritatie veroorzaken. NIET inademen. Ik heb het gekocht op een website met de vriendelijke naam oervacht.nl, dus het zal wel goed komen.

De stof of wol moet twintig minuten in het verfbad zitten. Als je het eruit haalt ziet de stof er geelgroen uit, maar dan moet je er even mee wapperen en dan kleurt het (als het goed is) blauwig. Zo staat het in de beschrijving. En inderdaad: dat gebeurd! Het is een beetje magisch als de stof echt blauw wordt als ik het laat wapperen in de wind. Hoezo recipe voor desaster? Het is gewoon gelukt!

Je kunt het verfblad meerdere keren gebruiken als er genoeg verfstof in zit. En mocht je nu bij mijn blog zijn uitgekomen omdat je zelf met wede wilde verven, dan kan ik me heel goed voorstellen dat je nu nog steeds vol vraagtekens zit. Blijkbaar hoort dat bij proces. 😊