Het verhaal achter Hookers Green

Toen ik voor het eerst de naam ‘Hookers Green’ hoorde, dacht ik: welke sukkel (moet wel een man zijn) heeft deze naam nu weer bedacht? Maar de kleur bleek – een stuk onschuldiger – vernoemd naar de kunstenaar William Hooker. Benieuwd wie de kunstenaar achter deze kleur is? Hier het tweede deel van mijn serie: de kunstenaar achter de kleurennaam 😉

In Het geheime leven van kleuren van Kassia St. Clair, wordt Hookers Green allen kort aangestipt. Ze schrijft dat William Hooker een Botanisch kunstenaars was en lid van de Britse Royal Horticultural Society. Hij ontwikkelde zijn groen op zoek naar ‘de volmaakte kleur om bladeren mee te schilderen.’

Als ik zijn naam in google intik, kom ik snel bij een uitgebreide wikipagina over William Hooker. Hij was als kind al geïnteresseerd in botanica, ontdekte een nieuw soort mos en maakte veel reizen naar het buitenland. Hij werkte voor de botanische tuinen in Glasgow en gaf daar zeer goedbezochte lessen. Blijkbaar was hij een begenadigd spreker, want het lukt hem om heel verschillende soorten mensen voor de natuur te interesseren.

Later wordt hij de eerste directeur van Kew Gardens in Londen. Cool! Daar ben ik geweest. Fantastische plek met heel veel verschillende plantjes en hele mooi Victoriaanse kassen. Blijkbaar neergezet door de man die ook het Hookers Green samenstelde. Verder lezend zie ik dat hij overlijdt aan een keelontsteking. Veel tekst maar… niets over het Hookers green. Ligt dat aan mij of is dat toch wat vreemd?

Niet dus, want deze William Hooker heeft niets met het groen te maken. Er blijken twee William Hookers zijn. Kew Gardens heeft er zelfs een pagina aan gewijd. Ik ben blijkbaar niet de eerste persoon ben die de botanist William Hooker uit de negentiende eeuw verwart met de botanist William Hooker uit de negentiende eeuw… William Jackson Hooker (1785-1865) is de eerste directeur van Kew Garden en William Hooker (1779-1832) is de botanische tekenaar waarnaar het groen vernoemd is. Nu ik het doorheb, zie ik het in wiki zelfs BOVEN de biografie van de directeur staan…

De juiste William Hooker
De wikipagina van de echte uitvinder van het Hookers Green is een stuk korter. Er staat niet veel meer dan dat hij botanisch tekenaar was en dat hij ook veel fruit heeft vastgelegd. Voor hem geen verre reizen, maar gewoon Londen en omgeving. In 1815 kreeg hij van de Royal Horticultural Society de opdracht om verschillende soorten fruit vast te leggen.

In de jaren die daarop volgde, maakte hij honderden werken van verschillende soorten fruit, waaronder veel appels. Dat resulteerde in het boek  Pomona Londinensis, uitgegeven in 1818, dat een collectie van negenenveertig gebundelde gravures bevat. Hooker kleurde de vruchten met de hand in. Dit boek is voor fruit wat Audubons Birds of Amerika is voor de vogels (maar wel wat goedkoper…). Het zorgde ervoor dat Hooker bij de Royal Horticultural Society nog steeds doorgaat voor: “greatest pomological artists of all time.”

De appels en peren zien er zo smakelijk uit dat je zin krijgt om ze op te eten. “possibly the finest illustrations of fruit ever published, so lifelike and appetizing that one almost feels that they could be picked off the plate, so beautiful that they stand as works of art in their own right.” In het boek staan 13 soorten appels, 8 peren, 7 pruimsoorten, 5 perziken, 4 nectarines, 4 kersen, 2 druivensoorten en dan nog een abrikoos, een aardbei, een framboos, een kokosnoot (!!) en een witte bes. Kwekers uit de buurt van Londen zorgden voor het fruit. Veel kwamen uit de tuinen van Hampton Court Palace.

Het groen
William Hooker maakte zijn groen door een (voor hem) nieuw synthetisch pigment (Pruisisch blauw) te kruisen met een geel dat hij al langer op zijn palet had zitten (gamboge). Dat nieuwe blauwe pigment gaf dus nieuwe mogelijkheden. In de combinatie vond Hooker een kleur groen dat goed paste bij de kleur van de bladeren van de appels, die hij zo veel schilderde.

Al vanaf 1832 heeft Winsor & Newton de kleur opgenomen in haar aquarelcollectie en ze verkopen het nog steeds. De samenstelling is gedurende al die jaren wel wat verandert. Zo is er een synthetische variant gevonden voor de combinatie en is de lichtvastheid van de kleur verbeterd. Het verschilt per merk hoe de kleur precies is opgebouwd. Ik vond een blog dat verschillende merken met elkaar vergeleken heeft. Dus als je daarin geïnteresseerd bent, kun je daar verder lezen.

Zelf meng ik meestal mijn groenen. Ik vind groenen uit een tube vaak zo knallen. Soms gebruik ik sapgroen of olijfgroen, maar meestal meng ik er dan eerst weer iets anders door. Voor dit blog moest ik dus eerst een tube Hookers Green kopen, want ik had het nog nooit gebruikt.

Ik moet zeggen dat het best een aardige groen is. Het is wat blauwer dan sapgroen. Niet heel bijzonder, maar daardoor juist wel bruikbaar en niet heel knallend eigenlijk. Als ik Hookers Green meng met een aantal kleuren die ik in mijn reispaletje heb zitten, krijg ik een heel breed scala aan groenen en bruinen, die me eigenlijk meer aan staan dan de kleur alleen. En gecombineerd met magenta ontstaat er een mooie paarsige grijs. Ik vind het een mooie basiskleur om mee door te mengen.

In deze serie verscheen eerder een blog over de kleur Peyne’s Grey. De volgende kleur die ik ga behandelen is blauw…

bijschrift:
William Hooker, La Galande (Peach) from Pomona Londinensis, 1818.