Leren van de kunstenaars van Special Arts
Vorige week gaf ik twee keer een rondleiding over de tentoonstelling Dreams & Conflicts in Slot Zeist, speciaal voor mijn vrienden van De Toets. Kijkend naar de werken op de tentoonstelling (die overigens ondertussen afgelopen is) krijg ik zelf inspiratie en het leek me leuk om dat te delen met mede-schilders.
Dat is geloof ik wel gelukt! We hebben de tentoonstelling uitgebreid bekeken en bij bijna alle werken stilgestaan om te kijken naar hoe het gemaakt is, om het dan te vergelijken met ons eigen werk. Speciaal voor iedereen die de tentoonstelling niet gezien heeft, hieronder de werken die mij persoonlijk het meest tot inspiratie zijn, met een korte uitleg.
Bjarne de Bos, Uil, 2022, acryl op doek
Dit werk is mooier in het echt, er zit veel meer licht in dan je op deze foto terug ziet. Het eerste dat ik dacht was: ‘Wat een durf om gewoon zo’n breed donker vlak naast die uil te zetten waar NIETS gebeurd!’ En dan: ‘Dat moet ik ook eens proberen!’
Dat heb ik ook gedaan (zie het blog over mijn kunstvragen), maar mijn resultaat was veel vlakker. Toen ik de uil vorige week nog eens goed bekeek, zag ik dat de overgang tussen blauw en zwart veel minder hard is bij De Bos dan bij mij én dat het zwart helemaal niet zo egaal is. Misschien moet ik het nog een keer proberen.
De kleurnuances die Kar Hang Mui met kleurpotlood weet te bereiken zijn jaloersmakend. Zo gelaagd en met kleine stapjes gedaan. Ik werk vaak te gejaagd, wil snel door, moet van mezelf nog zoveel meer maken. maar als ik hier naar kijk denk ik: Liesje, doe eens rustig, neem gewoon de tijd.
Ik hoef me niet direct ook wekenlang in een tekening te verliezen, maar het hoeft heus niet allemaal gisteren al af te zijn.
Kar Hang Mui, Zonder titel, 2020, gemengde technieken op papier (detail) Hele werk zie je boven dit blog
Eva Visser, De Eekhoorn, 2020, acryl op doek
Dit is zowel een heel eenduidig werk (er zit een eekhoorn in het gras, midden op het doek) als ook een gedurfd werk. Niet iedereen ziet gelijk dat het een eekhoorn is. Visser heeft de verf met veel lef en vaart op het doek gezet.
Je ziet door de staart nog stukjes groen. Mijn eerste reactie zou dan zijn om dat bij te werken. Maar die groene vlekjes voegen juist iets toe. Ik denk dan: ‘ja, je hoeft niet altijd je streken weer aan te passen en te verbeteren. Laat de dingen vaker gewoon zijn wat ze zijn.’
En dat je even denkt: ‘wat zie ik nu?’, dat is eigenlijk wel prettig. Als kijker heb je nog iets in te vullen en dat is fijn. Kan ik dat zelf ook? Wat minder invullen voor de kijker?
Naar dit werk kan ik lang kijken. Eerste vraag is al: waar zijn die springende herten en hoeveel zie je er? En waar kijk ik nu eigenlijk naar? Het lijkt een collage van verschillende schilderijen of van verschillende elementen.
Maar het vormt ook een geheel. En dat vind ik knap. En inspirerend. Ik ben zelf ook met collage bezig en het zo doen als Vrijhof, daar had ik nog niet over nagedacht. Maar ik wilde dat ik het bedacht had.
Gerwin Vrijhof, Springende herten, 2023, acryl op papier
Dreams & Conflicts is weer afgelopen, maar de werken zijn nog te zien op de site van Special arts. En vanaf half juli komt er een vervolg tentoonstelling in Museum Cobra.
You May Also Like
Tentoonstellingen die ik zou willen bezoeken
Buiten schilderen met De Toets
