Over ‘ezels en stenen’ of hoe het onthaasten in de praktijk gaat 😉

Aan het einde van ruim twee uur grafiek sta ik uitgeput naar de ravage voor me te kijken: een hele stapel onaf werk waar ik niet echt tevreden over ben. Overal inkt, vieze stukken stof, schuurpapier en afdekvellen. Ik sta te tollen op mijn benen, adrenalinelevel veel te hoog… Heb ik eigenlijk mijn eigen blog wel gelezen?

Het gaat eigenlijk al fout voordat de les begint. Ik heb een idee in mijn hoofd. Ik heb verschillende vormen uit stof geknipt en die wil ik drukken. Ik wil ze stapelen. Maar ik neem ook een stuk schuurpapier mee omdat ik nog ‘iets met schuurpapier’ moet doen voor de volgende les bij de NAU én ik neem een etsplaatje mee dat ik nog een keer wil afdrukken.

Drie projecten in ruim twee uur? Dat wordt…. HAASTEN. Of kiezen natuurlijk. Ik kies voor het idee met de stoffen. Maar ik neem de rest wel mee want… misschien is er ook wel ruimte om tussendoor die etsplaat af te drukken of even te kijken wat er kan met schuurpapier.

Als ik met de docent mijn plannen bespreek, valt haar oog op het stuk schuurpapier. ‘Je kunt ook direct het schuurpapier drukken,’ zegt ze. Ze laat voorbeelden zien en dat inspireert me direct. Het schuurpapier geeft hele interessante bobbelige structuren, die je ook weer over elkaar heen kunt drukken voor meer diepte en reliëf. Mijn verbeelding springt aan.

Ik besluit om per kleur te denken. Eerst een rondje oker geel: stof erop, de stof drukken en dan het schuurpapier met dezelfde kleur inrollen en dat dan apart drukken. En dan kan ik daarna eenzelfde rondje doen met een tweede kleur. Ik besef me dat ik de stof twee keer moet inrollen voordat het pakt, maar ik zie daar geen belemmering in.

Ik moet een beetje doorwerken want het is al best wel laat. We hebben eerst gezellig thee gedronken. Van de negen stoffen figuren passen er drie op het plastic plaatje dat ik gebruik om te drukken. Omdat ik het zonde vind om niet ook iets te doen met de restvormen die overblijven op het plaatje nadat ik de stof eraf gehaald heb, druk ik die ook maar op een papier. Het schuurpapier pakt niet goed. Ik heb meer inkt nodig. Alles wordt viezer doordat ik ook de krant mee inrol.

Hollen naar de wasbak om alles alles schoon te maken. Tijd voor een tweede kleur. Ik kies voor rood, ook al had ik eerst in mijn hoofd om oker en Pruisisch blauw te gaan gebruiken. En ik herhaal alles. Het voelt als een productielijn! Het loopt gesmeerd. Maar wat wil ik eigenlijk met een tweede kleur op schuurpapier? Ik gun mezelf geen tijd om daarover te peinzen en plemp het ergens op: het geeft nauwelijks af. Een volgend stuk heb ik juist veel te vet ingerold waardoor de structuur verdwijnt.

Nog twintig minuten voordat we moeten opruimen. Ik heb dat Pruisisch blauw nog in mijn hoofd. Snel alles afwassen en op naar de inkten. Ik zie de juiste kleur niet, dus neem ik maar ultramarijn. Hup rollen, alles onder de pers en dan pas denken. De kleur blauw is totaal niet wat ik in min hoofd heb en staat ook niet goed bij de kleuren die ik al had. Shit.

Tijd om op te ruimen. Eindelijk sta ik even stil. Ik kijk naar wat ik vanmiddag gemaakt heb. Er ligt weinig bij waar mijn hart van gaat huppelen. Ik heb met de stof niet gedaan wat ik van plan was, maar precies wat ik de vorige keer ook gedaan heb. Het schuurpapier experiment is nauwelijks van de grond gekomen én de etsplaat ligt niet afgedrukt aan de zijkant.

Ik heb van alles half gedaan, weinig bewuste keuzes gemaakt, me niet aan eerder bedachte concepten gehouden en veel rommel gemaakt. Ik zucht en denk: GEEN HAAST…