Orde in de chaos

Het is mijn gewoonte om van (bijna) alles wat ik maak, verslag te doen in mijn schetsboeken. Ik maak foto’s en schrijf daar dan bij wat ik goed gelukt vind en wat beter kan. Maar nu liggen drie schetsboeken me al een hele tijd beschuldigend aan te staren. Waarom worden wij niet bijgehouden? Tijd om orde te scheppen in de chaos!

Ik vind het prettig om door mijn schetsboeken te kunnen bladeren en dan te zien wat ik gedurende de maanden gemaakt heb. Het geeft me niet alleen een overzicht van wat ik doe, maar ook zicht op mijn vooruitgang. Ik schrijf er soms ook dingen bij die ik gedaan heb of plak er foto’s bij van tekenmomenten met andere mensen.

Half februari ben ik overgestapt naar een nieuw schetsboek en daar zitten ook al wel wat plaatjes ingeplakt, maar volstrekt random. Het vorige schetsboek is nog niet netjes afgehecht én ook in mijn NAU boek ontbreken nog een heleboel afbeeldingen van de dingen die ik in de les gemaakt heb. Gevolg is dat ik het overzicht kwijt raak en ik geïrriteerd raak.

Er zijn drie redenen waarom ik zo achter loop met mijn ordenen: ik heb best veel gemaakt de laatste tijd en daar ook voorrang aan gegeven (schouderklopje) waardoor minder tijd voor zoiets als ‘plaatjes plakken’ Derde reden is de printer… Denk nu zo’n stripwolkje boven mijn hoofd met daarin doodshoofden, bommen en bliksem.

De printer staat normaal op de werkkamer van Ralph, helemaal boven op zolder cq het verste weg van het modem. Ons huis bevat vrij veel staal en beton, wat het voor het modem niet makkelijk maakt om tot de zolder te stralen. Om de zoveel tijd, laat ik weer iemand komen om de internetverbinding te optimaliseren en dat helpt dan een tijdje, maar uiteindelijk altijd NIET meer. Hoe vaak wij wel niet naar zolder lopen voor een printje, die daar nooit aankomt. En zo’n vel vol plaatjes in kleur vindt de printer echt heel moeilijk (is natuurlijk ook wel veel MBtjes).

Gisteren konden mijn dochter en ik er niet meer tegen. Met vereende krachten hebben we het bakbeest de trap af gesjouwd tot naast het modem. Bij mijn dochter wil hij nog steeds niet printen (gezeur over printopdrachten in de taakrij) maar bij mij… YESSSSSS!

Het is geen gezicht, zo’n enorm gevaarte in de woonkamer, maar ik maak er nu maar even gebruik van en ben bezig met alle werken die ik de afgelopen twee maanden gemaakt heb in het mini uit te printen. Het ene na het andere pA4tje vul ik met kleine plaatjes van mijn werk. En iedere keer als ik op print druk, hoor ik drie meter van mij vandaan het bevredigende geluid van een ratelende printer. I’m in heaven!

Bij het uitknippen en inplakken krijg ik gelijk allemaal nieuwe ideeën. Ik herinner ik me dan plotseling weer dat ik ergens mee bezig was, voordat ik weer afdwaalde naar iets anders. En dan denk ik: ‘oh, maar dit zou ik nog eens kunnen proberen met een andere kleur’ of ‘wat als ik hier de vormen over elkaar heen ga plaatsen? Wat zou dat opleveren?’

En daarmee weet ik ook gelijk weer de laatste reden die ik heb om mijn werken in mijn schetsboek te plakken: het hele proces geeft me gelijk weer nieuwe inspiratie. Orde, rust én inspiratie: wat wil je nog meer!