Wat moet ik toch met dat boek dat ik geschreven heb?

Met het terugkijken of het afgelopen jaar, schreef ik bij het rijtje ‘wins’: eindelijk mijn boek afgeschreven. Daar ben ik nog steeds trots op. Maar sinds ik het inleverde voor een schrijfwedstrijd en niet won, zwerft het in de cloud. Nu is het niet meer dan het zoveelste woorddocument in mijn computer (alleen een beetje langer). Wat wil ik er verder nog mee?

Ik ben indertijd aan het schrijven van een boek begonnen omdat ik wilde weten of ik het kon (heb ik het doorzettingsvermogen om zoiets af te maken?) en omdat ik nieuwsgierig was naar de dingen waar ik onderweg tegenaan zou lopen. Ergens in mijn achterhoofd had ik ook wel het idee dat ik misschien de nieuwe Nora Roberts zou kunnen worden. Het schrijven van romantische verhalen leek me best een leuk beroep.

Vijf jaar later met 150 pagina’s aan resultaat, ben ik van mening veranderd. Ik denk niet meer dat ik de nieuwe Nora Roberts zou kunnen en willen worden. Ik vond het best leuk om het verhaal van Izzy uit te denken en het schrijfproces vond ik heel leerzaam, maar ik zie mezelf echt niet ieder (half)jaar een nieuw romantisch verhaal ophoesten. Ik denk dat ik het sneller kan de tweede keer, maar ook weer niet zoveel sneller. En wil ik dan weer twee / drie jaar ongeveer hetzelfde doen?

Ik zie mezelf best wel nog eens een boek schrijven. Misschien een verhalenbundel, met verhalen gebaseerd op schilderijen die mijn fantasie prikkelen of een boek dat het proces van een bepaald kunstproject beschrijft of een historische roman over het kunstleven in Nederland aan het eind van de negentiende eeuw of wie weet wat ik nog verzin. Maar zeker niet steeds ongeveer hetzelfde…

Toen ik dat aan mezelf had toegegeven, vond ik het nog moeilijker om mijn roman rond te mailen langs verschillende uitgeverijen van romantische lectuur. Wat ga ik erbij schrijven dan? Ja het is een beetje dun, maar dat komt omdat ik het voor een wedstrijd af schreef en die hadden een maximaal aantal woorden. Oh en ALS u het al wilt uitgeven, verwacht niet dat die investering zich zal uitbetalen in andere boeken, want ik denk dat ik de komende vijf jaar zeker niet nog zo’n boek zal schrijven?

Een deel van mij denkt ook nog wel: ‘daar is het ook niet goed genoeg voor, want anders had ik wel bij de beste drie gezeten.’ Dus wellicht (vrij zeker) zit hier ook een stukje zelfbescherming bij. Dat besef ik wel.

Geeft het me dan een goed gevoel om er verder niets mee te doen? Ik hoorde ooit iemand zeggen dat een roman, die alleen in de computer bestaat geen roman is, dat is een word-file. En misschien heeft die wel gelijk. Wat maakt een boek een boek? Als ik even snel google op definities, dan staat bijna overal het woord ‘papier’ in de definitie. Een boek is een voorwerp, iets tastbaars en dat is mijn word-document nu niet. En zou het niet kicken zijn om mijn eigen boek in mijn eigen boekenkast te kunnen zetten?

Laat er dan net nu het tijdschrift Schrijven op de deurmat vallen met daarin een voor de hand liggende oplossing voor mijn dilemma. ‘Uitgegeven worden? Doe het allemaal lekker zelf!’ staat er met koeienletters op de voorkant. Sinds corona, waarin nog veel meer mensen de tijd hebben gevonden om een boek te schrijven, is het zelf uitgeven van je boek steeds populairder geworden. Printing-on-demand, ebook, ISBN of niet. Er is van alles mogelijk.

Een goed voornemen voor 2023 is geboren. Ik wil mijn boek zelf gaan uitgeven. Wat dat verder precies betekent, dat moet ik verder uit gaan zoeken. Wil ik zelf meer voorraad hebben, zodat ik het ook kan verkopen of beter via printing-on-demand? Wel of geen ebook? Wat voor voorkant zou leuk zijn? Ga ik die zelf illustreren? En ook een belangrijke vraag: kan ik nog een betere titel verzinnen? Ik heb ‘Een erfenis voor Izzy’ altijd een beetje te veel Witte Raven gevonden, maar ik kon niets beters verzinnen. 😉

Nu jullie allemaal op de hoogte zijn van dit voornemen, kunnen jullie me eraan houden. Dat is een goede stok achter de deur om er ook daadwerkelijk mee aan de slag te gaan. Hopelijk leidt dat uiteindelijk tot een blogje met daarbij een foto van een glunderende Lies met in haar hand een echt zelfgeschreven boek.