Is het goed om al je werk te delen?

Op de NAU krijgen we het advies om niet te veel met je werk naar buiten te treden. Als je te veel een bepaalde stijl hebt, waar je aan gewend bent en waar je complimenten voor krijgt, wordt het moeilijker om te experimenteren. Instagram, Facebook en exposeren laten de meningen van anderen toe en dat kan beperkend werken (en dat geldt zowel positieve als voor negatieve reacties).

Julia Cameron schrijft in The Artists Way dat creativiteit, net als het leven zelf, begint in het donker. Ideeën vormen zich als stalactieten en stalagmieten in de donkere plekken van je bewustzijn. Daar moeten ze een tijdje rijpen totdat je ze kunt gebruiken. ‘Alle too often we try to push, pull, ouline and control our ideas instead of letting them grow organically. The creative process is a process of surrender, not control.’

Dit herken ik. Mijn hoofd is een vergaarbak van ideetjes, waarvan ik niet weet of ik er ooit iets mee kan doen. Als ik verstandelijk beredeneer welk idee te volgen, dan voelt het niet goed. Vroeger vond ik dat heel frustrerend, maar ik accepteer dit tegenwoordig (nameste). Ik vertrouw er maar op dat de ideeën die ik instinctief kies uit die berg, degene zijn, die op dit moment het beste zijn voor mij. En ik volg paden die me enthousiast maken, waarvan mijn vingers gaan tintelen, die jeuken en schuren. Te veel duwen en trekken werkt niet.

In het begin deelde ik (bijna) iedere tekening die ik maakte via Instagram, of die nu gelukt was op niet. Het hele idee van Lies leert tekenen is tenslotte niet dat ik KAN tekenen maar dat ik LEER tekenen en bij iets leren hoort fouten maken. En bij leren tekenen is het heel belangrijk jezelf toe te staan mislukte tekeningen te maken, zijpaden te bewandelen die tot niets leiden, dingen uit te proberen en die vervolgens te verwerpen of juist te omarmen.

Ik merk dat ik al lang niet meer alles deel via Instagram. ‘Alles’ is misschien ook wel erg veel. Ik kijk kritischer naar mijn feed en zet er minder snel een mislukte tekening tussen. Blijkbaar ben ik gevoeliger geworden hoe het geheel overkomt op kijkers. Daarnaast voelt het ook gewoon wel rustiger om minder te posten. Het is minder werk en minder stress.

Ik merk wel dat ik de neiging heb om me door de meningen van anderen te laten beïnvloeden. Ik voel me nog steeds snel de leerling. Als de ene persoon me complimenten geeft voor iets dat een ander afkeurt, geeft dat verwarring. Terwijl het gaat uiteindelijk allemaal om wat ik zelf ergens van vind. Wat wil ik zelf maken en bereiken? What brings me Joy?

Als ik werken wat langer voor mezelf houd, kan ik er zelf langer over nadenken. Beter voor mezelf bepalen wat ik nu ergens van vind. En soms wil je eerst wat freewheelen voordat je deelt. En dat is denk ik ook dat de NAU bedoelt: gun jezelf de ruimte om dingen uit te proberen en te experimenten zonder je bezit te houden met wat anderen van je verwachten of ervan gaan vinden.

Sommige werken vormen stappen in een proces waarvan ik nog niet weer waar het heen gaat. Ze te laten zien, voelt kwetsbaar. En dan niet zozeer voor mijzelf als wel voor het idee. Het heeft nog onvoldoende substantie om echt iets te zijn. Ze vormen een schakel in een proces naar iets, maar ze op dit moment in het proces te delen komt neer op het verstoren van die organische groei waar Julia Cameron naar verwijst.

Ik denk niet dat ik moet stoppen met naar buiten treden met mijn werk. Een deel van mijn leerproces ligt ook in het zelfstandig ergens een mening over hebben en mijn eigen pad bewandelen ongeacht wat andere mensen vinden. Dat lukt niet zonder je werk te laten zien. En ik heb heel veel geleerd van mijn expositie in De Wijngaard. Want een expositie dwingt je ook om kritisch naar je werk te kijken, de samenhang en kwaliteit ervan te onderzoeken. En dat is goed.

Dus niet gevreesd lieve lezers: natuurlijk deel ik wat ik maak en leer met jullie. Maar misschien is het goed om te weten dat ik niet alles direct deel. Sommige dingen laat ik nog even in mijn (onder)bewustzijn sudderen of geef ik langer shelter binnen de vier muren van mijn atelier. Als wij er klaar voor zijn, zijn jullie de eerste die het merken 😉