3 redenen waarom ik niet van Acryl houd

Mensen vragen mij vaak: waarom werk je niet in acryl? Acryl is makkelijk, droogt snel en je kunt er heel veel mee. Als ik dan antwoord: ‘maar ik houd niet van acryl’, dan kijken ze verbaasd en soms een beetje ongelovig. ‘Maar acryl is zo makkelijk’ zeggen ze dan. Ik probeer al aquarel en olieverf onder de knie te krijgen. Dat is me wel genoeg. Waarom moet ik dan ook nog acryl leren?

Het voelt een beetje als gitaarspelen. Ik ben (erg) linkshandig maar speel rechtshandig gitaar. Voordat ik besefte dat ik ook een linkshandige gitaar had kunnen kopen, was ik al zover in het leerproces dat omschakelen een gepasseerd station bleek. Oké. Ik heb het mezelf misschien extra moeilijk gemaakt om op deze manier gitaar te leren spelen, maar ondertussen is het wel mijn manier.

Drie eigenschappen van acryl die me niet bevallen:

1. Acryl voelt zo stug aan

Vertrekkend vanuit olieverf of aquarel, twee verfsoorten die smeuïg dan wel waterig zijn, voelt acryl stug en onwelkom. Als ik met mijn penseel de acrylverf op het doek aanbreng, lijkt de verf al tijdens het verven lichtjes op te drogen en een soort tegendruk te geven. Het lijkt alsof het materiaal me op die manier tegenwerkt. Alsof het niet over het doek geverfd WIL worden.

2. Acryl droogt zo snel

Met olieverf ben ik gewend om te tijd te hebben om weer terug te komen naar een bepaalde plek, de kleuren toch wat meer door elkaar te vegen, iets toe te voegen of weg te halen. Als ik dat bij acryl probeer, blijkt de plek altijd al te droog om nog iets mee te doen. Mij wordt dan gezegd dat dat juist handig is, want dan verf je er gewoon weer overheen en dat kan dan weer een stuk sneller dan bij olieverf. Je hoeft geen week te wachten. Maar ik houd van verloopjes in de kleuren en onverwachte mengingen van kleur.

Ook droogt op je palet droogt de verf zo snel. Dan wil ik nog een likje van een eerder gemengde kleur maar dan is het alweer opgedroogd. Ik begrijp dat hier ook oplossingen voor zijn. Dat je dan bijvoorbeeld je palet in een natte doek moet bewaren. Maar ik word er altijd door verrast.

Van dit nadeel maak ik trouwens wel gebruik: sinds kort schilder ik mijn doeken met acryl in een kleur voordat ik er met olieverf op ga schilderen. Dit werkt beter dan een onderlaag in olieverf. Juist misschien ook door het plastic laagje dat ik bij argument nummer 3 afkraak. Het gladde van acryl is wel lekker om OP te schilderen ;).

3. Het eindresultaat

Als ik zelf iets met acryl maakt, dan vind ik het resultaat altijd tegenvallen. Het is platter dan olieverf en heeft minder diepte. Het ziet er een beetje plastic uit. De kleuren glimmen soms op een manier die ik niet mooi vind. Ze lijken ook minder diepte te hebben. De manier waarop het licht reflecteert als het droog is, vind ik ook niet zo mooi als bij olieverf. Het schijnt dat je om met acryl dezelfde diepte in kleur te bereiken, je veel meer lagen moet toevoegen.

Ik vind heus niet alle werken in acryl per definitie lelijk. Ik zie bij de dames van mijn schildergroepje hele mooie werken in acryl. En ook daarbuiten. Hele musea hangen vol met acryl. Maar bij mezelf vind ik het resultaat altijd tegenvallen.

Waarschijnlijk zou ik met oefening en meer kennis kunnen verbeteren. Maar ik heb niet zo’n puf om eraan te beginnen. Misschien is acryl wel de ‘makkelijkste’ manier van schilderen, maar ondertussen is mijn hart verpand aan aquarel en olie en er is op dit moment geen plek voor een derde verfsoort.

ps. Ik zag dat de schilderlessen op de NAU met acryl worden gegeven. Dus volgend jaar zal ik eraan moeten geloven…