Mijn tien beste werken van het jaar

Bij een jaarwisseling hoort terug- en vooruitkijken. In dit blog wil ik terugkijken naar het afgelopen jaar. Welke werken springen er voor mij uit? Waarom ben ik er trots op en wat kan ik ervan meenemen in het komende jaar? Ik heb vijf tekeningen en vijf schilderijen geselecteerd. En – fijn voor mijn ego – er waren er nog een paar die ik met pijn en moeite heb weggelaten. Tien is tenslotte tien en niet meer.

Je kunt de werken verdelen in drie onderwerpen: portretten, landschappen en figuren. Deze onderwerpen vind ik het interessantst. Dieren vind ik ook leuk, maar dat heb ik niet vaak genoeg gedaan.

Portretten

Het eerste schilderij is een zelfportret dat ik vrij snel en lichtelijk in paniek heb geschilderd in de winter. We waren in lock-down en ik volgde een les van London Drawing. De gouache werd steeds weer nat, dan veranderde de kleur en moest ik weer wat aanpassen. Ik vind die gele onderlaag erg mooi. Het geeft een soort licht aan de huid. Dit is het eerste portret waarbij ik licht en donker effecten bewust heb toegepast. De kleuren zijn niet realistisch, maar dat vind ik eigenlijk best wel mooi. Blijkbaar is dat niet iets waar ik naar streef.

De blinde contourtekening in het midden van de rij heeft lang op mijn prikbord gehangen. Ik vind hem erg inspirerend. Als ik met aandacht kijk naar wat ik teken en niet naar mijn papier, merk ik wat ik interessant vind aan datgene wat ik teken. Het is fijn om echt met aandacht te tekenen. Ik was bij deze tekening echt verbaasd hoe goed het nog op een gezicht lijkt. En ik houd van het soort zoekende – maar toch stevige – lijnen dat het oplevert.

De derde foto in deze rij vind ik een van mijn meest krachtige werken tot nu toe. Ik heb dit portret met rechts geschilderd (ik ben links) waardoor het een losse manier van schilderen is geworden. Ik vind dat de licht/donker werking sterk is. Mooi is ook hoe het papier een rol speelt en hoe op sommige plekken de verf dik is aangebracht en op andere plekken heel dun.

Landschappen

Ik ben het hele jaar door met landschappen bezig geweest. Deze drie, en de afbeelding bovenaan dit blog vind ik tot nu toe de beste. Allemaal hebben ze mooie lijnen en een op elkaar afgestemd kleuren palet. Ik vind de houtskool tekening erg mooi qua tonen. Het contrast tussen zacht en harder, lijn en vlak spreekt me erg aan. Ik ben eigenlijk op zoek naar een manier om dit in verf om te zetten. Dat ga ik komend jaar verder proberen.

Het schilderij helemaal links is het eerste schilderij waarbij ik dacht: hier wil ik wel mijn handtekening onder zetten. Mijlpaal!! Dit komt in de buurt van wat ik zou willen maken. Het mag nog iets realistischer, maar dat hoeft niet. Ik vind het heerlijk om met verf te mengen en dan van maar een paar kleuren verschillende tinten te maken. Ik had voor dit werk alleen zwart, oker en wit gebruikt. Dat je daarmee ook een soort groen kunt maken vind ik kicken.

Hetzelfde heb ik gedaan met het werk boven aan deze blog. Ik heb een houtskooltekening als uitgangspunt gebruikt en daar met drie kleuren (oker, Pruisisch blauw en wit) een versie van gemaakt. Er zijn nog wat dingetjes die ik wil aanpakken, zoals de contrasten en net wat meer duidelijkheid in de voorgrond. Dat ga ik binnenkort op een doek proberen.

Figuren

Sinds ik op De Toets schilder, werk ik meer naar model. Maar ook tijdens de lock-down hebben Evianne en ik een aantal keer modeltekenen naar zoom model gedaan. Mensen tekenen is moeilijk, maar daarom waarschijnlijk ook zo aantrekkelijk. Ik wil het gewoon kunnen. De eerste twee afbeeldingen in deze rij gaven me direct na het maken een gevoel alsof ik iets aan het doorkrijgen was, de derde gaf me dat toen ik hem weer zag.

Araz zegt steeds tegen ons dat we krachtige lijnen moeten zetten, niet bang zijn. Als ik naar de tekening rechts kijk, dan zie ik best stevige lijnen, die met plezier en vaart zijn neergezet. Bij model tekenen moet je eigenlijk proberen om zoveel mogelijk naar het model te kijken en zo min mogelijk op je papier. Nu ik deze tekening weer zie, vraag ik me af of hier niet iets in zit, dat ik kan meenemen als ik weer (deo corona) model mag tekenen.

Toen ik het middelste werk aan het maken was, dacht ik: geen geneuzel, gewoon gaan met die banaan. Dan maar niet alles erop, maar ga lekker spelen met soft pastel. Tijdens het tekenen, voelde het alsof ik een stapje verder kwam met het materiaal. Ik vind soft pastel echt heel fijn om mee te werken. Je wordt er wel erg vies van, maar ik vind het heerlijk om al die kleurtjes over elkaar heen te zetten en overgangetjes te maken.

Als ik dit zo onder elkaar zet, heb ik gelijk zin om weer verder te gaan tekenen en schilderen!