Landschapsserie over Wissant

Ik ben begonnen met een instapserie, niet te ingewikkeld. Tijdens onze (korte) tijd in Wissant heb ik toch aardig wat foto’s gemaakt en daar wil ik er een paar van uitwerken. Het lijkt een simpel idee, maar klopt dat eigenlijk wel? Er zitten meer keuzemomenten in verwerkt, dan je zou denken.

Afgelopen week ben ik al wat begonnen. Ik heb van twee foto’s een houtskool tekening gemaakt en eentje heb ik ook in aquarel uitgewerkt. Ik heb er meerdere versies van geschilderd, verschillende kleuren uitgeprobeerd. Leuk. Maar hoe verhouden die twee landschappen zich eigenlijk met elkaar én met de rest van de foto’s. Wat wil ik eigenlijk doen?

Welke foto’s kies ik?
Er zijn veel foto’s van de zee en het strand, veel met mooie luchten en weerspiegelingen. Het lijkt dan logisch om me daarop te concentreren, maar dat voelt ook weer zo voor de hand liggend. En hoewel ik weet dat het altijd ‘mijn’ zonsondergang foto’s zullen zijn, heb ik er daar de afgelopen weken ook al best veel op instagram langs zien komen.

Ik ben eigenlijk gewoon random, met de eerste de beste vakantiefoto die ik wel mooi vond, begonnen. Die heb ik tijdens een wandeling gemaakt. Je ziet de zee en Cap Blanc Nez in de verte, het zwaartepunt ligt bij het land en bossages. Ik vind het wel leuk dat de zee hier wel te zien is, maar toch wat minder prominent in beeld is dan bij de strandfoto’s.

Op de twee foto’s die ik tot nu toe heb gebruikt staan geen mensen. Wil ik er totaal geen mensen op? Juist bij de strandfoto’s kan zo’n nietig mensje aan de waterlijn ook wel een toevoeging zijn.  

Welke kleuren / materialen wil ik gebruiken?
Ik kies voor aquarel. Dat vind ik een fijn medium om landschappen mee te schilderen. En ik nog meer gebruik maken van wat het water en de verf me geven, het ontstaan van de landschappen iets meer vrij laten gebeuren. Ik zou het ook wel interessant vinden om te kijken of ik een grotere aquarel kan maken. De meeste aquarellen waar ik blij mee ben, zijn meer A5 formaat. Kan ik ook groter?

Ik denk aan een beperkt kleurenpalet, zodat er meer eenheid in de serie komt. Het kleurenpalet dat ik nu gebruik heb, is een beetje vlak. Ik koos cadmuim rood, ultramarijn en Winsor geel.

Wat wil ik uitdrukken?
Ja, nu kijk ik even voor me uit. Met deze vraag had ik eigenlijk moeten beginnen, want wat ik wil uitdrukken heeft natuurlijk invloed op welke foto’s ik kies én op de kleuren. Wat maakt deze landschappen bijzonder? Wat ervoer ik toen ik er was? Ik was in Wissant vlak na het overlijden van mijn oma. Het was een bitterzoete vakantie: kort, lucide en melancholisch. Maar wel samen mijn lieve man en dochters.

Het samen buiten zijn, wandelen, kijken naar de omgeving, gaf afleiding en troost. Het ritme van de zee had iets rustgevends. Het gaat altijd maar door, eb en vloed blijven elkaar afwisselen. En dat geldt ook voor de zonsopkomst, en ondergang, het zaaien en oogsten, leven en dood. Ik wil graag dat mijn landschappen dat gevoel overbrengen.

Gelijk kortsluiting in mijn hoofd. Is dat niet veel te lastig? Je begint zo vriendelijk met je vakantiefoto’s schilderen en nu wil je verlies en de troost die de natuur kan brengen vastleggen? Alarm! Alarm! Hoe dan? Lekker pretentieus!

Ik ga even naar het toilet, haal nog een kop thee en staar minutenlang naar de grond. Ik moet mijn kamer weer eens opruimen. Het is hier een zooitje. Ik kijk naar de foto’s van mijn familie en vrienden op de muur voor mijn neus. Maar het idee gaat niet meer weg. Het is niet anders. Dus zit er niets anders op, dan het maar gewoon te proberen.

Met wat ik nu heb vastgesteld, ga ik maar weer opnieuw naar de foto’s en de kleuren kijken. En zoeken naar passende opties. En ik denk niet dat de werken, die je hierbij afgebeeld ziet, het tot de serie zullen schoppen…

• 

• 

•