Mijn creatieve brein ontploft

Voor de werkbespreking (over twee weken) ben ik een beetje laat op gang gekomen, maar ondertussen ben ik ‘on the roll’. Iedere ochtend word ik wakker met een nieuw idee, de een nog ingewikkelder dan de ander. Wat als ik, nu X of Y…  En de hele dag voel ik het dan aan me trekken: eigenlijk wil ik alleen maar in mijn atelier zitten en die dingen uitproberen.

Wat als ik verschillende lagen stof over elkaar doe? Wat als ik een doorzichtige stof als achtergrond gebruik? Wat als ik over mijn monoprints heen borduur? Wat als ik stukken van mijn monoprints afknip? Wat als ik met inkt op stof teken? Wat als ik festonsteken over mijn werk laat lopen? Wat als? Wat als? Wat als?

Dit is wel iets dat ik herken. Als je eenmaal bezig bent ontstaan er vanzelf nieuwe dingen. Creativiteit is een beetje als een sneeuwbal. Eenmaal aan de rol, rolt het steeds harder en hoe meer sneeuw er aan de bal blijft plakken, hoe groter hij dus wordt. Het resultaat van dit borrelende brei is dan ook een groeiende stapel halve werken, die me dan weer nieuwe inzichten geven én daarmee ook weer nieuwe inspiratie.

Hoe heerlijk zou het zijn om mezelf de vrijheid te geven om het uitwerken van die ideeën voorop te zetten? Gewoon voor een paar weken. Dat lijkt me echt heel lekker.  

Dan kijk ik in mijn agenda. Daar staat dan van alles in: werk, afspraken, verjaardagen, bloggen, gitaarles, Sinterklaas. Zo te zien heb ik geen tijd om al die ideeën op te volgen. En misschien is dat maar beter ook. Als ik ze laat slippen, dan kunnen ze ook niet mislukken. De mooiste ideeën zijn toch vaak degene die alleen in je hoofd tot bloei komen. IRL wordt het nooit zo goed. Denk ik. Toch?

Wat nu als ik het wel probeer? Stel nu dat ik tot de werkbespreking het maakproces op één zet. Niet denken ‘maar ik moet nog bloggen’ of ‘maar wie kookt er dan vanavond?’ en ‘ik moet de was nog opruimen’. Mezelf de vrijheid geven om gewoon door te gaan met dingen uitproberen. En kijken waar ze naar leiden.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd. Kan ik dat? Of ga ik dan toch afleiding zoeken? Wat nu als ik het frame als een experiment. En jullie dan achteraf vertellen wat het me heeft opgeleverd. Dan heb ik gelijk een stok achter de deur én een goed blogonderwerp voor over twee weken. En dan maakt het ook eigenlijk niet uit of het lukt, want ook dan is het een interessant onderwerp om over te bloggen (waarom lukte het dan niet? Wat gebeurde er in mijn hoofd?)

Dus dit is het plan: ik ga twee weken niet bloggen, maar alle aandacht besteden aan het creatieve proces (met bibberende knietjes, dat wel). Na afloop krijgen jullie een uitgebreid verslag. Ik zie jullie allemaal half december 😉