De drie redenen waarom het goed is om met anderen over je werk te praten

Afgelopen vrijdag heb ik met een paar vriendinnen van de NAU ons werk onderling met elkaar besproken. We doen dat in de aanloop naar de werkbespreking, zodat we elkaar een stukje verder kunnen helpen. Vaak laat ik ook nog wel een paar andere vriendinnen naar mijn werk kijken. Welke voordelen zitten er aan onderling naar je werk kijken?  

1. Oefenen met praten over je werk

Zodra je kunst (met een kleine of met een grote K) begint te maken, gaan mensen er vragen over stellen. Wat vind je er zo leuk aan? Waarom doe je het? Wat wil je ermee zeggen? Wat stelt het voor? Vragen waar je vaker niet dan wel een antwoord op hebt. Bij een werkbespreking, zoals wij bij de NAU hebben, moet je ook tegen docenten wat vertellen over waar je mee bezig bent.

Goed dus om dat te oefenen. Ik weet van mezelf dat ik beter praat als ik een paar keer hardop heb geoefend. En dat kan ik dus doen als ik mijn werk aan een paar vriendinnen laat zien. En of je nu professioneler of gewoon alleen voor jezelf met kunst maken bezig bent, het is altijd een goede oefening om met anderen over je werk te praten. Het dwingt je na te denken waarom je het doet, wat je er leuk aan vind en wat je zou willen. En dat komt uiteindelijk weer je werk ten goede.

2. Vragen waar je mee zit met elkaar bespreken

Met elkaar werk bespreken is bij uitstek een moment waarop je vragen kunt stellen. Anderen weten vaak andere dingen, gebruiken andere technieken, hebben een ander referentiekader en daar kun je veel aan hebben. Zelf heb je de neiging om binnen je eigen gedachtecirkel te blijven denken. De input van anderen kan heel verfrissend zijn. Alleen al het hardop bespreekbaar maken van de dingen waar je tegenaan loopt of die je moeilijk vindt, kan ervoor zorgen dat je een oplossing vindt. Concrete vragen werken altijd goed.

Het daarbij wel belangrijk dat er een sfeer is waarin je je kwetsbaar op durft te stellen. Zeker als het om iets wat je zelf gemaakt heb gaat, voelt het snel heel persoonlijk. Je wilt elkaar verder helpen en geeft elkaar opbouwende feedback.

Ik ben met mijn monoprints aan het mixen met collagetechnieken om daar dan weer overheen te drukken of overheen te borduren. Moet ik dat met mijn schilderijen ook doen? Mijn vriendinnen vinden van wel. Ik had al wel een beetje verwacht dat ze dat zouden zeggen. Maar ik vind dat superspannend en weet nog niet precies hoe dan. Het helpt om erover te sparren. Ik krijg de suggestie om het eerst met een uitgeprinte kopie van het werk te proberen. Klinkt een stuk minder eng.

Wat ik zelf in de aanloop naar een werkbespreking altijd lastig vind, is het kaf van het koren scheiden. Wat laat ik wel en wat niet? Ik heb altijd wel een twijfel stapeltje. Erover praten helpt. En soms zien anderen overeenkomsten die ik zelf nog niet gezien had. Dat geeft mij dan wel nieuwe inzichten.

3. Onverwachte nieuwe ideeën opdoen

Ik wist eigenlijk wel dat ze zouden zeggen dat ik nog veel meer technieken kan gaan mixen. Dat voelt als een hobbel, waarvan ik weet dat ik die moet gaan nemen, maar ik weet nog niet hoe. Door het hardop te bespreken, neem ik een eerste stap. Volgens mij heb je ook meer kans om iets ook echt te gaan doen als je het tegen meer mensen uitspreekt.

Het is ook altijd inspirerend om te zien waar anderen mee bezig zijn en hoe zij bepaalde vraagstukken aanpakken. Ook is het interessant om te zien wat ze uit de verschillende lessen oppikken. Daar krijg ik dan zelf ook weer ideeën van (en zij andersom van mij).

Een belangrijke tip, die tot nieuwe ideeën leidde deze vrijdag was om niet alleen de vormen los te knippen, maar er ook af en toe dwars doorheen te knippen zodat er nieuwe vormen ontstaan. Dat geeft weer een hele nieuwe kijk op de mogelijkheden!