Drie kunstenaars die me inspireerden op de Art on paper in Amsterdam

Afgelopen zondag was ik naar Art on paper in Amsterdam, een beurs speciaal voor werk op papier. Ik vind het een fijne beurs omdat de sfeer heel relaxed is: minder commercieel dan Art Amsterdam en minder hijgerig dan Art Rotterdam. Weer veel mooie dingen gezien. Ik licht er drie kunstenaars voor jullie uit, die ik erg inspirerend vond.

1. Fatima Barznge

Op het eerste gezicht kwam het werk van Fatima Barznge me wat te geometrisch over, maar toen ik beter keek, zag ik dat alle zwarte vormen niet getekend of geschilderd waren, maar geknipt uit hele dunne stof. Het lichte maaswerk zorgt voor een heel mooi effect. De patronen krijgen er iets lichts door, iets doorleefds.

Volgens het bordje is de stof hawri, een ‘delicaat geweven textiel’ gemaakt van zijde en katoen. In Koerdistan gebruiken vrouwen het traditioneel als sjaal of hoofddoek. Voor deze serie gebruikte Barznge losse draden en geknipte stroken, die ze op katoen papier plakte of vast naaide. Materiaal dat haar herinnert aan haar geboortedorp op papier, dat zo de drager van herinneringen wordt.

Barznge vluchtte in 1997 om politieke redenen uit Koerdistan. Haar geboortestreek speelt niet alleen in de serie over de Hawri een rol: herinneringen vormen voor haar een constante bron van inspiratie. Zo is haar gedetailleerde tekenwerk gelinkt aan oude weeftradities, een kalme zich herhalende bezigheid, die ze zich uit haar jeugd herinnert. Ze werkt trouwens meestal in series.

Het spreekt me erg aan hoe ze tekenen en papier met textiele technieken zoals borduren, weven en quilten weet te combineren. Het is heel subtiel maar daardoor juist ook vol zeggingskracht, vooral als je even de moeite neemt om dieper te voelen. Het liet mij weer een hele nieuwe manier van combineren zien. En dat je met subtiliteit dus ook veel kunt bereiken.

2. Jackie Mulder

Bij de galerie van Jan Knegt was één hele wand gevuld met het werk van Jackie Mulder. Ook haar werk gaat over herinneringen en over haar jeugd (alleen gaat het nu om bevrijding van een verstikkend religieus milieu in plaats van een nostalgisch terugverlangen). Mulder laat zich inspireren door hoe onze hersens werken als we onze gedachten laten dwalen. Hoe je geest dan schijnbaar willekeurig kan springen tussen heden en verleden, tussen scherp waarnemen en vaag weten.

Dat doet ze door zwartwit foto’s te combineren met structuren en patronen, zoals ze die als kind tekende en draad. Ze heeft als grafisch vormgever, maar ook als modeontwerper gewerkt en beide kanten van  haar zie je terug in het werk. Net als de fotografie, waar ze ook een opleiding voor heeft gevolgd.  

Het spreekt me aan hoe ze verschillende technieken en beeldsoorten weet te combineren tot een geheel. Ze gebruikt de draad als een soort rode lijn door haar verhaal heen. Het is een verbindend element dat van het ene werk naar het andere door lijkt te lopen. Ik vind het ook mooi dat alle werken anders van formaat zijn, maar toch (vooral door kleurgebruik en thema) bij elkaar blijven horen.

3. Ruthi Helbitz Cohen

Deze kunstenaar zag ik bij Moving Gallery uit Utrecht. De menselijke figuren van Ruthi Helbitz Cohen zijn uitgesmeerd over meerdere aan elkaar geplakte pagina’s uit een schetsboek. Je ziet scheuren en de gaatjes waar de ringband heeft gezeten. Ik vind het mooi hoe de lijven vloeien over de verschillende pagina’s, die soms door elkaar geschud lijken. Het lichaam is een soort puzzel van kleur en vorm geworden.

Volgens de tekst die de galerie verstrekte, haalt Helbitz Cohen het vrouwelijk lichaam als een mecanicien of een wetenschapper uit elkaar, om het daarna weer in elkaar te zetten. Ze schildert de lichaamsdelen los van elkaar om ze daarna pas samen te stellen. Vandaar natuurlijk dat werken op losse blaadjes. Het past vaak niet helemaal, maar juist daar waar het schuurt, wordt het interessant.

Als ik naar dit werk kijk, krijg ik zin om weer meer met aquarel te doen. Ook zie ik er weer een andere manier van collage in. Dat vind ik inspirerend en zet me aan het denken. Wat als ik verschillende delen van een vertelling / voorstelling op verschillende bladen schilder en die dan later pas aan elkaar maak? Hmmmm interesting!

De foto’s heb ik zelf tijdens de beurs gemaakt (die van mij bij het werk van Fatima Barznge nam Vera Breg), maar ik vergat netjes de bijschriften te noteren…