Goede voornemens voor 2024 met betrekking tot mijn blog :)

Allereerst nog een gelukkig nieuwjaar lieve lezers, hoop dat het een creatief en inspirerend jaar voor ons allen mag worden 😊 Oud en Nieuw was een goed moment om mijn blog eens even te evalueren. Wat lezen jullie graag (over tentoonstellingen die ik bezoek en over hoe je iets kunt aanpakken) en wat zou ik zelf liever anders doen?

Ik merkte tegen het einde van vorig jaar dat ik voor het eerst een paar keer niet wist waar ik een blog over zou willen schrijven. En dat komt niet omdat ik niets maak, sterker nog: ik ben met zoveel dingen bezig, dat ik het zelf nauwelijks op een rijtje heb. Alleen wacht ik meestal tot een onderwerp zich verder heeft uitgekristalliseerd voordat ik er een blog over schrijf. Het wordt dan een overzichtelijk stukje proza.

Maar steeds vaker levert wat ik doe geen overzichtelijk stukje proza. Mijn bezigheden bestaan steeds meer uit langer lopende projecten, waarbij een kop en vooral een staart veel minder duidelijk zijn. Ik merkte bijvoorbeeld bij de cowgirls, dat ik ook een bepaald druk begon te voelen om er in een blog weer op terug te komen of conclusies aan te verbinden. Dat maakte dat ik er niet zo relaxed meer mee bezig kon zijn.

Ik dacht eerst dat het anders werkte: dat ik me dan een maand of twee op een onderwerp zou focussen (bijvoorbeeld die cowgirls) en dan is het klaar en dan ga je door op het volgende onderwerp. Niet dus! De cowgirls voelen totaal nog niet af, maar het is al maanden geleden dat ik er voor het laatst eentje heb geschilderd.

Ik ben met vorm en restvorm bezig, met stof, met landschappen waarin de geschiedenis van die plek een rol speelt, met portretten van soldaten uit de Eerste Wereldoorlog. Soms wel, soms nog helemaal niet genoemd in mijn blog. Het voelt alsof ik een andere aanpak nodig heb. Dus… ga ik het dit jaar anders aanpakken.

Er komen regelmatige updates uit het atelier, waarbij ik meer ga vertellen waar ik op dat moment mee bezig ben. Waar mijn focus op ligt en waarom en waar ik tegenaan loop bij waar ik mee bezig ben of wat er juist heel goed gaat. Geen conclusies of afgeronde verhalen. Kunst maken is veel meer een actie van lange adem. Jullie kunnen met mij mee ontdekken en dan zien we wel waar we heen gaan 😊

Exit challenge

Een tweede element van mijn blog dat mij begon tegen te werken is het idee van de challenges. Dat was oorspronkelijk een manier om mezelf opdrachtjes te geven zodat ik bezig bleef én daarmee steeds nieuwe dingen uitprobeerde. Leren tekenen en schilderen heeft veel te maken met het gewoon iedere dag doen. Daar hielp de challenge bij.

Zoals al uit het bovenstaande blijkt, blijf ik wel bezig, daarvoor heb ik de challenge niet meer nodig. Het voelde de laatste tijd steeds vaker als iets dat ik OOK nog moest doen. Het laatste idee van 30 grote tekeningen was op zich goed, maar het gaf me zowat een nieuwe schouderblessure. Ook merk ik dat andere mensen nauwelijks mee doen omdat die bij voorbaat al denken: dat is me te veel gedoe…

Ik vind het wel erg leuk om samen te tekenen of te schilderen én ook wel om af en toe mezelf een opdracht te geven die een beetje een zijsprong is. Ergens even mee oefenen kan je techniek verbeteren en je creativiteit op een andere manier prikkelen. Ik wil iets dat wel prikkelt, maar niet de hele maand opslokt: één losse opdracht in plaats van een opdracht die een ‘challenge’ is om te halen.

Mijn boekenkast puilt uit van de boeken over tekenen en schilderen. Vaak staan er hele leuke opdrachtjes in, waarmee je tonen, compositie of kleurgebruik kunt oefenen. Het lijkt me leuk om een keer per maand zo’n opdracht uit de kast te trekken en die dan samen uit te gaan voeren. Mezelf kennende zal ik die opdracht dan vast vaker doen maar dat hoeft niet: 1x 1 opdracht per maand. Dus de teken mee verandert in een eenmalige opdracht.

Dan heb ik als afsluiter nog één laatste voornemen voor 2024: mijn penselen wassen op dezelfde dag als dat ik geschilderd heb…