Etsen met suikerwater

Iedere zes weken leer ik een nieuwe grafische techniek. Na de eerste zes weken monoprinten (wat een nieuwe liefde is geworden) gingen we etsen. Dit keer niet met een etsnaald, maar met suikerwater. Na het snelle monoprinten moest ik even terugschakelen, want etsen is ALTIJD veel werk en veel wachten.

In mei begon ik mijn kennismaking met grafiek ook met etsen. Toen kwam ik er al achter dat dit een heel bewerkelijke techniek is. Daar heb ik toen ook een blog over geschreven. Dus voor wie meer wil weten over het polijsten, slijpen, inrollen en afslaan: ik geloof dat ik dat daar wel behandeld heb…

Bij deze techniek schilder je met suikerwater op een gepolijste en vetvrije plaat. Als het droog is, bedek je het hele plaatje met een lak (ik weet even niet meer wat voor lak.) Dan moet het plaatje in een bak water weken. Waar er suiker onder de lak zit, laat de lak weer los. Dat duurt wel een paar uur tot een hele nacht. Als je daarna de plaat in het zuur legt, trekt het in op plekken waar het suikerwater heeft gezeten.

Wat het leuke is van etsen met suikerwater is dat er onverwachte dingen kunnen gebeuren. Het suiker kan een beetje vuil achterlaten waardoor de plaat verschillend wordt uitgebeten en er dus extra werking te zien is. Langs de randen van de uitgebeten vormen wordt het extra zwart. De vormen zijn gemêleerd en eigenzinnig (veel meer dan ik verwacht had).

Ik gebruikte een conté tekening als inspiratiebron. Een heel simpel landschap, wat ik zelf wel goed gelukt vind. Daar waar er geen krijt zit, heb ik geprobeerd geen suikerwater te schilderen om zo wat openheid in de voorstelling te krijgen (en ik vergat dat de afdruk spiegelbeeldig is). Daar waar ik een donkerdere toon getekend had heb ik meer suikerwater gesmeerd.

Na een eerste duik in het zuur kun je zien dat op onverwachte plekken meer werking van het suiker zit dan op andere plaatsen. Deze plekken kun je dan opnieuw met lak bedekken, zodat het zuur, bij een vervolg badje die plekken niet meer kan aantasten. Door zo delen extra in het zuur te leggen en andere delen juist niet, kun je nog meer verschillende patronen in je plaat krijgen.

ALLEEN… die plekken kwamen bij mij niet overeen met mijn oorspronkelijke tekening. De opbouw van licht en donker – waardoor de tekening diepte krijgt – is totaal niet in de ets terug te vinden. Nadat ik hem afgedrukt heb, kon ik zien dat er hele interessante vormen met verschillende structuren zijn ontstaan maar de sfeer is totaal anders dan bij de tekening.

Anders, maar niet slecht. Anders is helemaal niet slecht. Ik moet er even aan wennen en aanpassen aan het feit dat het iets anders geworden is. Wat kan ik met deze figuren? Ik vind structuur die het etsen met suikerwater geeft ik erg mooi. Het doet aan mos denken.

Wat gebeurd er als ik er aquarel aan toe voeg? Wat als ik de bomen erbij borduur? Kan ik de vormen nog weer vergroten en uitknippen en ergens anders voor gebruiken? Het leuke is ook dat ik de plaat makkelijk nog een keer kan afdrukken. Dus ik kan makkelijk van alles uitproberen. Dat geeft gek genoeg vrijheid bij een techniek die best wel statisch is. 🙂