Experimenteren met stof

Vorige week schreef ik al even dat ik ook met stof aan het werken ben. Een materiaal waar ik als kind veel mee gedaan heb (van Barbiekleertjes tot quiltjes) en dat voelt als thuiskomen. Ik vind het inspirerend om de juiste stukken stof bij elkaar te zoeken en die samen te componeren tot een nieuw geheel.

Het begon eigenlijk met die geknipte landschappen. Daar schreef ik over in het blog inspiratie in knippen en schuiven. Naar aanleiding van een boekje uit de jaren zestig dat ik bij de Kringloop had gevonden, maakte ik variaties op het thema van de twee bomen. Ik knipte uit zwart papier vormen en plakte die op.

Toen ik deze knipsels klaar had, bedacht ik me dat ze ook wel ontwerpen leken. Ik zou ze kunnen drukken of ik zou ze kunnen omzetten in stof. Beide ideeën spraken me aan. Ik begon er één om te zetten in karton om te kunnen drukken en een ander zette ik om in stukjes stof. De stukjes karton liggen ongebruikt op een hoekje van mijn bureau, het derde stoffen landschap is bijna klaar. 

De eerste twee stoffen landschapjes voelden als oefenen. Hoe lang doe ik hierover? Wordt het wat? Ik heb in mijn leven verschillende soorten handwerken uitgeprobeerd. Kleine dingetjes gaan me altijd wel goed af, maar grotere projecten hebben de neiging om onaf in een mand te verdwijnen. Dan verlies ik het overzicht / de aandacht / de interesse. Ik was benieuwd hoe dit nu zou gaan. Ga ik hier snel de kriebels van krijgen omdat het zo langzaam gaat, of is dit juist iets wat lekker is om iedere dag even op te pakken?

Ik heb al verklapt dat het me tot nu toe niet is gaan vervelen. In tegendeel: ik vind het juist prettig om ook een project te hebben waar ik (ongeveer) iedere dag gestaag aan door kan werken. Het is ook fijn dat het verschillende soorten werkzaamheden met zich mee brengt. Je hebt het ontwerpproces en het kleuren / stoffen bij elkaar zoeken maar ook het veel meditatievere vastnaaien van de stukjes. Juist dat laatste geeft me de mogelijkheid om op een andere manier bezig te zijn. En dat voegt voor mij echt iets toe.

Bij de knipsels speelt de witte tussenruimte een belangrijke rol, maar dat gebeurde niet bij de eerste stoffen variant. Ik vond het mooier om de stoffen dicht tegen elkaar te naaien. Bij de tweede heb ik iets meer met de achtergrond geprobeerd, maar daar ben ik niet echt happy mee. De achtergrond is donker en ‘gewone stof’ en geen linnen of jute. Dat leek me wel grappig. Maar de wat oubollige, glimmende stof is achteraf misschien toch geen goede keuze geweest.

De derde is wat groter (net iets groter dan een A4) en heeft een andere kleur achtergrond. Al bij het opspelden van de lapjes stof, merkte ik dat ik meer begon te variëren. Soms wil ik meer ruimte tussen de lapje en soms plaats ik ze juist meer over elkaar. Niet alleen maar de stukjes vastnaaien op de plek zoals bepaald door het knipwerk, maar opnieuw naar de compositie kijken: is het zo interessant genoeg? Is er ruimte voor meer variatie? Kan ik de achtergrond meer mee laten spelen? Hoe dan? Wat voor effect geeft dat?

Ondertussen ben ik bijna klaar, maar ik blijf een aantal stukjes schuiven om erachter te komen op welke plek ze het beste passen. Is het dan klaar of moet er nog een stukje bij? Onder het naaien komen er allemaal ideeën opborrelen: wat als ik de volgende keer niet alle elementen omzet in stukjes stof, maar sommige met wol borduur, of alleen een lijn geef. Kan ik structuurtjes toevoegen? Verschillende steken? Andere materialen dan stof? Al deze vragen zorgen er voor dat mijn nieuwsgierigheid me aan de gang houdt. Het voelt ook als een materiaal waarin de voorstelling (figuratie) voor mij niet echt belangrijk is, maar wel iets wat interessant is om te onderzoeken.

Gisteren was ik met een goede vriendin naar de boekenmarkt. Vaste prik met Hemelvaart! Ongegeneerd boeken per kilo kopen, ‘want het is voor een goed doel’ 😊 Ik vond er een hele stapel boekjes over creatief borduren, weven en knopen uit de jaren zestig. Vol verbazing keek ik naar alle verschillende mogelijkheden om super mooie dingen te maken met stof en wol. Ik voelde me helemaal enthousiast worden.

Ik ben zeker van plan om meer te doen met stof en wol en voorlopig mezelf toe te staan om dit materiaal verder te onderzoeken. Dat ik net een half uur verloren ben down the rabbit hole van weefcursussen en tweedehands weefgetouwen is dubieus, maar dat ik mijn vingers voel tintelen is een goed teken!