Waarom zitten er niet meer uren in een dag?

Mijn hoofd voelt alsof hij bijna uit elkaar barst. Ik probeer zoveel dingen tegelijk te doen, dat ik zelf het overzicht een beetje kwijt raak (vandaar nu pas op zaterdag een blog, waar die meestal donderdag of vrijdag komt). Ik wil van alles, verzin van alles, maar er blijven hetzelfde aantal uren in een dag zitten. Tot mijn frustratie!

Ik denk dat dit wel herkenbaar is voor veel mensen. Iedereen heeft wel van die momenten dat je het overzicht kwijt raakt en niet meer goed weet waar je nu eigenlijk allemaal mee bezig bent. Ik heb deze week veel lol gehad met het tekenen van honderd figuren in één week (ik ben nu bij 69) maar het kost wel erg veel tijd. Tijd die ik dan dus niet kan besteden aan andere dingen.

De hele week heb ik geprobeerd om gewoon nog een balletje extra in de lucht te houden. En dat lukt dan toch niet zo goed. Ik merk dat ik dan de kaasschaafmethode ga toepassen: overal een beetje tijd afhalen, kleine dingetjes laten vallen. Resultaat is dan dat ik de dingen dan voor mijn gevoel maar half doe. Te weinig oefenen met gitaar, mijn Nederlandse les niet goed voorbereiden, minder wandelen, minder in mijn atelier. Dat geeft me een opgejaagd en onprettig gevoel.

Waarom spreek ik dan toch steeds weer meer dingen met mezelf af, dan dat eigenlijk handig is? Waarom wil ik zo’n challenge doen (omdat het leuk is duh!) Is zo’n challenge een Creative U-Turn denk ik dan. Doe ik dit soort challenges zodat ik mezelf niet hoef te zetten tot het ECHTE werk, wat moet leiden tot betere resultaten bij mijn volgende werkbespreking? Is dat mijn onderliggende motivatie voor dit soort challenges?  

Maar ik denk ook: waarom maak ik hier nu eigenlijk zo’n probleem van? Ik kan toch best de ene week anders invullen dan de week erop? Ik hoef toch ook niet iedere week even veel in mijn atelier door te brengen? Dat kun je ook compenseren of op een creatieve manier oplossen. En uiteindelijk heb ik afgelopen week met wat kunst en vliegwerk gewoon twee keer een ochtend aan mijn eigen projecten gewerkt (zoals met mezelf afgesproken). En schrijf ik nu mijn blog op zaterdag. Is dat zo erg dan?

Ik denk dat ik wel een algemeen probleem heb met mijn agenda. Dat ik te veel dingen wil, leuk vind en afspreek en dan later merk dat ik het eigenlijk helemaal niet rond krijg. Dan spreek ik allemaal dingen af met mensen, stel mezelf challenges tot doel, geef me op voor excursies en beursbezoeken, maar wil dan alle andere dingen ook gewoon blijven doen. Of voel me schuldig als andere dingen blijven liggen. Maar je kunt nu eenmaal niet meer doen, dan dat je kunt.

Omdat ik geen vaste baan heb, voorlopig vooral meeprofiteer van wat anderen verdienen of verdiend hebben, voel ik me ‘verplicht’ om zoveel mogelijk uit mijn tijd te halen. Om op alle fronten mezelf te ontwikkelen en op zoveel mogelijk dingen ja te zeggen. Als ik nu eens begon met gewoon toegeven dat er een einde zit aan alles wat je in je dag kunt proppen.

Af en toe zeggen: het is helemaal niet erg als je af en toe pas op zaterdag toekomt aan je blog. Of als je een keertje niet gaat wandelen of geen yoga doet in de ochtend. Je doet wat je kunt. Meer kun je niet doen. Toch?