Tien beste werken van 2022

Eind vorig jaar liet ik de top 10 van 2021 zien. Het lijkt me wel leuk om er een traditie van de maken om aan ieder jaar even terug te kijken naar wat ik de tien beste werken van mezelf vind uit dat jaar. Welke werken waren voor mezelf het interessantst, waar heb ik iets belangrijks van geleerd?

Terugkijkend op 2022 ben ik helemaal wel erg trots op wat ik bereikt heb: mijn roman afgeschreven, mijn eerste tentoonstelling gehad en mijn eerste werk verkocht. Starten met de Nieuwe Akademie Utrecht was ook een grote stap. Langzaam maar zeker krijg ik steeds meer gevoel bij wat ik belangrijk vind en wat ik wil uitstralen.

Landschappen

Vanaf het moment dat ik wist dat ik vanaf september mijn werk mocht tentoonstellen in De Wijngaard ben ik me gaan focussen op landschappen. Ik ben op doek gaan werken en probeerde dat zo groot mogelijk te doen. Dat is niet altijd gemakkelijk en zorgt er vaak voor dat ik te lang blijf doorwerken. Dat vind ik zo leuk aan het rode landschapje hieronder: het doet me beseffen hoe weinig je eigenlijk nodig hebt. Én dat ik houd van die zachte kleurverschillen.

Het landschap links vind ik zelf de beste die ik gemaakt heb tijdens het buiten schilderen met De Toets deze zomer. De groenen zijn mooi op elkaar afgestemd. De lichte verticale stammetjes breken mooi de donkere partijen. Het middelste landschap is voor mij belangrijk omdat ik daarbij voor het eerst echt het idee had dat ik aan het schilderen was, wat niet veel meer inhield dat ik mijn beweging groter begon te maken.

Figuren

Ik heb het afgelopen jaar veel aandacht besteed aan het verbeteren van mijn figuren. In februari met Figuary (van plan dit jaar weer te doen) en door de tweewekelijkse modelsessies bij De Toets heb ik dat veel geoefend en dat begin je te zien. Er is nog steeds veel ruimte voor verbetering en vooral verfijning van wat ik zou willen uitbeelden. Maar de figuur in soft pastel boven en de twee die ik hieronder heb afgebeeld, daar ben ik wel trots op.

Deze twee werken heb ik allebei in december gemaakt. Ze waren ook alle twee onderwerp van een blog. Na een zomer vol landschappen, lijken de figuren de laatste paar maanden weer wat meer aandacht te vragen. Het model links, geïnspireerd op de modellen van Rodin, is een van de weinige aquarellen die de selectie hebben gehaald. Het was niet het medium waar ik me het afgelopen jaar het beste bij thuis voelde. Misschien leuk om er het komende jaar weer wat meer mee te doen.

En het werk ernaast, met de twee modellen. Dat was met stip de meest inspirerende sessie die ik bij De Toets gehad heb afgelopen jaar. Het was zo’n enerverende uitdaging dat ik er nog uren van nazinderde. Hoewel ik achteraf de man wel wat erg schematisch geschilderd vind, zie ik in de benen van de vrouw echte ronding en licht op haar torso. Ik zie toetsen, licht en donker en keuzes en dat maakt me blij.

De rest

Vorig jaar had ik een apart kopje met portretten. Dit jaar is dat niet zo. Ik heb er wel twee uitgekozen. Eigenlijk zijn het niet mijn beste werken, maar bieden ze me samen iets voor portretten in de toekomst. Het Eos portret verdient hier natuurlijk een plekje omdat ik er zo veel aan gewerkt heb en zoveel van geleerd heb, maar mijn toekomstige portretten kunnen wel iets meer van de losheid van het blauwe portret gebruiken. Ik ben van plan om daar in het komende jaar mee aan de slag te gaan.

De laatste twee werken – nog een landschap en mijn zonnebloemen – heb ik gekozen omdat ze samen een beetje representeren waar ik plezier in heb bij het schilderen: het zoeken naar kleurnuances, het opbouwen van een compleet beeld met toetsen en vlakken. Open. Figuratief maar niet al te precies.