Van Grote verwachtingen en kleine (teken)resultaten

Gisteren was ik bezig met mijn huiswerk voor de NAU. Ik probeerde een beker te tekenen en het lukte van geen kanten. De eerste lijnen waren aarzelend, ik ging er nog een keer overheen, waardoor het een grote klomp zwart werd, nog fouter! ‘Ik haat dit!’, riep ik zo gefrustreerd, dat mijn dochter geschokt opkeek. Ik dacht dat ik kon tekenen maar ik bak er helemaal niets van.

Voor de NAU moet ik iedere dag een lijn tekening maken. In mijn hoofd heb ik daarvan gemaakt: je moet iedere dag een perfecte tekening in lijn maken. Een tekening die voldoet aan mijn eigen verwachtingen, de kwaliteitseisen die ik heb verzonnen voor de docent en die uniek en het liefst ook nog intagramable is. Je raadt vast al hoeveel tekeningen door deze (zware) ballotage gekomen zijn…

Ik heb mezelf de volgende eisen opgelegd:

• De tekening moet naar waarneming getekend zijn
• De tekening is in lijn
• Ik gebruik alleen karakteristieke, persoonlijke lijnen
• Ik druk niet te hard op mijn potlood of pen
• Ik ga NIET twee keer (of meer) over dezelfde lijn
• Ik teken met 100% concentratie
• Ik teken objecten / situaties / lijnen die wat over mij zeggen
• Je kunt aan de lijn zien of een voorwerp glad / hard / zacht of wat dan ook is
• Het mag niet te aarzelend zijn
• Het mag niet te schetsmatig zijn
• Het moet zoveel mogelijk met brede bewegingen gedaan worden
• Ik experimenteer met verschillende materialen
• Ik maak er meer dan hoeft (zodat er nog wat te kiezen / weg te moffelen valt)

Of te wel: mislukking op een presenteerblaadje…

Daarbij komt nog dat alle druk die ik erop zet, leidt tot vermijdingsgedrag. De docent had wel gezegd iedere dag, maar ook dat je dan in de praktijk niet iedere dag tekent en dit is voor mij die NIET dag. Vandaag heb ik al zoveel andere dingen getekend / geschilderd, dat ik niet ook nog die lijntekening kan maken. Vandaag ben ik moe / weg / verkouden / heb ik een zere teen. Smoesjes genoeg om maar niet te beginnen.

Het is wel grappig (of misschien vinden jullie dat ondertussen vermoeiend) dat ik zo makkelijk in dezelfde valkuilen stap. Door me zo te concentreren op het eindresultaat en daar megaveel verwachtingen van te hebben, blokkeer ik mezelf. Alle aandacht op iets goeds maken, brengt per definitie iets wat stijf en angstig is. Zulke grote verwachtingen staan garant voor zeer weinig resultaten. Dat weet ik uit ervaring en is iets wat bijvoorbeeld bij Find your Joy vorig jaar ook uitgebreid aan bod kwam.

Er zit eigenlijk maar één ding op: loslaten.

Niet zoveel denken en gewoon gaan tekenen.  

De opdracht is teken naar waarneming en in lijn. En waarom hebben we die opdracht gekregen? Niet om een hele stapel perfecte tekeningen af te leveren! Nee, die heb ik gebreken omdat iedere dag tekenen zorgt dat je vanzelf beter gaat tekenen. En in dat proces van DOEN vind je je persoonlijke lijn, verbeter je je techniek en komt er ruimte voor experiment.

De meeste onderwerpen op mijn lijst zijn verbeterpunten die ik zelf zie voor mijn tekeningen (niet steeds over dezelfde lijn heen gaan etc.). Daar kan ik tijdens het tekenen best een beetje aandacht aan geven, maar ik kan niet van mezelf verwachten dat ik het dan direct in iedere tekening 100 % anders doe. Ik moet mezelf tijd en ruimte geven, precies zoals de bedoeling van de opdracht. Maak gewoon tekeningen en dan zie je over een paar maanden verbetering ziet tussen de eerste en de laatste.

Beter tekenen betekent vooral ook heel veel doen.

Dus: genoeg geblogd, ik ga tekenen 😉