Real time tekenen bij de uitvaart van Queen Elisabeth

Al voordat ik de The Crown bekeek, had ik een fascinatie voor al die Britse tradities en rituelen (van bolhoed tot baljurk). En die serie heeft het er niet minder op gemaakt. Dus de afgelopen tien dagen kon ik mijn hart ophalen. Rond het sterven en de uitvaart van de koningin gingen de Britten helemaal los. Alles wat gebeurde had betekenis en een link met het verleden. Ik bedacht een list om de hele dag tv te kunnen kijken: wat als ik eens ga proberen om tijdens de uitvaart met de tv mee te tekenen?

Ik heb al eens eerder geprobeerd. Ralph en ik zaten toen naar de Tour de France te kijken. Iets wat hij heel leuk vind en ik meestal combineer met iets anders. In dit geval dus met tekenen. Ze beklommen een berg, reden dus wat langzamer. Toen had ik al gemerkt wat het grootste probleem is: de beelden staan niet stil. Dat is natuurlijk ook gelijk het interessante.

Als je ergens buiten gaat zitten tekenen en je wilt voorbijgangers, langsrijdende auto’s of dieren toevoegen: die zitten ook niet stil. Hoe kun je die dan zo goed mogelijk tekenen? Ik heb gisteren twee manieren uitgeprobeerd. Je kunt zoveel mogelijk naar het scherm blijven kijken en dan soort van blind tekenen (met af en toe een snelle blik op je papier) of je kunt heel goed naar het beeld kijken, er zoveel mogelijk van opslaan en dat dan snel tekenen voordat je weer je ogen op het scherm richt.

De uitvaart van Queen Elisabeth gaf daarbij verschillende extra problemen. Het was zo groots dat het niet goed in een simpele tekening te vangen was. Ga jij maar eens meer dan honderd matrozen die een kist verplaatsen tekenen. En hoe suggereer je in een paar minuten een hele kathedraal met 2000 bezoekers? En om het voor de kijker een beetje leuk te houden wisselde de regie vaak van camera. Dus voor ik het wist, keek ik alweer ergens anders naar.

Mijn oplossing: kleine dingetjes eruit pikken: één soldaat, één koorknaap, één vreemd hoofddeksel. Zoeken: wie komt er vaker in beeld (een bewaker in militair kostuum), wat staat stil (de kist) en dan dat tekenen. Mensen die een toespraakje houden en leden van de koninklijke familie zijn vast makkelijker, want die zouden waarschijnlijk wel vaker in beeld komen.

De koninklijke familie werd niet al te veel in beeld gebracht en ook die toespraken waren lastiger dan ik had gedacht. Zo begon ik met Liz Truss van voren, maar toen besloot de regie dat het een mooier beeld gaf van de zijkant, dus toen kon ik weer overnieuw beginnen. Ik dacht: misschien wisselen ze het af, maar nee hoor, ze bleven haar van de zijkant filmen. Dus bleef ze niet meer dan een baretje en een pluk haar.

De Aartsbisschop Welby van Canterbury was langer in beeld en ook veel vanuit hetzelfde standpunt. Van hem heb ik wel een paar snelle schetsen geprobeerd. Wat beweegt die man met zijn hoofd zeg! Op kijken, neer, van links naar rechts zijn aandacht verdelend over het publiek. Leuk voor hen, maar minder voor mij.

Later op de middag, toen de rouwauto Windsor naderde heb ik nog een tijdje met pen en papier in de hand zitten kijken. Het was wel een spectaculair gezicht hoe de stoet stapvoets tussen een haag van mensen reed. Hier kreeg ik vaker een overzichtsshot vanuit de lucht en dan zie je de stoet, de mensenmassa en de bomen eromheen. Dit was fijn, kon ik wat rustiger een tekening maken. Ergens voor de auto liep een soldaat met zo’n enorme zwarte toeter op zijn hoofd, die heb ik ook vaker gezien.

Ik vond het wel een leuke uitdaging en ik kan me voorstellen dat ik het nog eens ga doen. Maar er zijn vast wel programma’s die geschikter zijn dan zo’n staatsbegrafenis. Als je nu bijvoorbeeld een talkshow neemt: die mensen zitten best wel zit en zijn ook vaak langer in beeld. Is misschien dan gelijk ook weer saaier. Hoe dan ook: ik heb me gisteren reuze vermaakt en de beelden zullen me nog langer bijblijven doordat ik geprobeerd heb ze te tekenen.