Het huis op zijn kop of wel ik krijg een groter atelier!

We zijn het al heel lang van plan, maar schuiven het steeds voor ons uit: de interne verhuizing. Een zeer noodzakelijk actie – vooral voor mij – want in het kleinste kamertje van het huis beginnen de muren van alle kanten op mij af te komen. Als ik wil schilderen moet ik een kwartier met spullen heen en weer schuiven om plek te maken. Tijd voor actie.

Nu mijn oudste dochter uit huis is en haar kamer voor een groot gedeelte van de week leeg staat, is het tijd om deze ruime kamer beter te benutten. Omdat mijn andere dochter de privacy van slapen op je eigen verdieping wel ziet zitten, verhuist zij naar de zolder. Ik schuif dan door naar haar kamer, die ook al een stuk groter is dan wat ik nu heb.

Grootse plannen dus. Waarbij we drie kamers vol rommel moeten uitzoeken en een soort Houdini actie moeten uitvoeren om alle spullen door het huis heen te draaien. Bijna overal moet er gelijk toch nog wat geschilderd worden.  Een traject dat mij veel stress oplevert. Ik kan het niet goed overzien. Het is me te veel, te groot.

Ik ga me dan storten op kleine behapbare stukjes, ik blijf hangen bij iets kleins. Zo zijn we bijvoorbeeld  begonnen met het uitzoeken van de kralen. Drie dagen lang de roze kraaltjes bij de roze sorteren en de groenen bij de groenen. Nieuwe doosjes bij de Action halen om ze in te bewaren. En dan wel denken dat je begonnen bent met DE grote verhuis carrousel.

Klein beginnen
Ondertussen weet ik dat dit een tactiek (coping mechanisme) van mij is. Als ik iets groots moet doen, begin ik met iets kleins. Moet ik de keuken schoonmaken, begin ik met het snoepkastje, moet ik de mijn kamer opruimen, begin ik met een laatje. Grote kans dat ik de hele kamer nooit afmaakt, maar hé, dat laatje is in ieder geval opgeruimd.

Coping is een combinatie van de verstandelijke en emotionele reacties op stress of een probleem, en het gedrag dat daaruit voortvloeit. Je kunt op verschillende manieren reageren en welke manieren jij kiest, hangt af van je persoonlijkheid, de omstandigheden en de strategieën die je je zelf hebt aangeleerd gedurende je leven.

Het zal jullie niet verbazen dat mijn verzanden in details eigenlijk een vermijdingstactiek is. Ik kan alle andere dingen uitsluiten als ik me richt op het kleine overzichtelijke. Ik kap het grote probleem in vele kleine stukjes en die ga ik dan afwerken. Jammer genoeg voor mezelf niet altijd na elkaar, maar vaak ook een beetje door elkaar…

Tijdens het schilderen heb ik ook vaker het advies gekregen om me niet te veel gelijk in de details te verliezen, maar om met de grote vlakken te beginnen en dan langzaam steeds meer detaillering aan te brengen. Werk van groot naar klein. Ik liep daar tegenaan bij het schilderen van de Rembrandt én ook Jan Pieter Foppen gaf dat (aan de hele groep) mee als strategie. Oog voor detail is trouwens ook een goede eigenschap. Het zorgt dat je kunt genieten van kleine dingen en dat je schoonheid vindt op onverwachte plekken.

Even uitzoomen. Ik krijg straks een ruim atelier. Met plek voor mijn ezel, mijn tekentafeltje, mijn verf, mijn spullen. Een kast voor mijn boeken en zelfs een kast voor mijn materiaal. Ruim baan voor alle creativiteit! Vlaggen uit! Ik wil nog een grote werktafel en een systeem om mijn werken op te kunnen slaan toevoegen.

En terwijl ik dat zit in te tikken, dwaal ik af naar Pinterest. Allemaal leuke ideeën voor wat je kunt doen met je atelier ruimte. Hoe je je spullen kunt organiseren, grote werktafels, werktafels die scheef kunnen, vintage modellen, strakke modellen.  Zucht… daar ga ik weer. Weer verdwaald tussen de details. Ik ga maar weer verder met opruimen. 😊

Maar mochten jullie nu een goede tip hebben, iets wat je werkspace perfect maakt, het schilderen vergemakkelijkt of zo overzichtelijk opruimt, laat je tip dan voor me achter. Alvast bedankt voor het meedenken!