Zelf mijn doek opspannen: easy peasy of een klus van veertien dagen?

Ergens in de winter heb ik een keer een grote rol geprepareerd linnen gekocht. Ik wilde kleine werkjes op doek gaan schilderen. Lekker veel oefenen en dat kon ik dan allemaal plat in een map bewaren. Maar nu wil ik groter werken en opgespannen op een spieraam kan ik wat ik gelukt vind ook gelijk ophangen.  

Dag 1

Oké. Dan moet ik dus spieramen hebben. Ik besluit om verschillende maten te bestellen. Wat denk ik dat ik nodig heb? Vooruit plannen, bedenken wat ik wil gaan maken is niet mijn sterkste kwaliteit. Ik wil ook niet te veel bestellen, want wellicht lukt het me niet en dan zit ik met al die spieramen. En waar laat je al die schilderijen? Als ik de spieramen in mijn winkelmandje stop, stelt de webshop voor om er ook spijkertjes bij te kopen. Ja goed idee. Ik moet het toch ook ergens mee in elkaar zetten.

Dag 3

Ik had niet verwacht dat de bestelling zo snel bezorgd zou worden. Lekker grote doos met daarin alles wat ik besteld had. Ziet er mooi uit. Maar goed wat nu? Hoe krijg ik alles in elkaar? Ik doe de doos maar weer dicht.

Dag 4

Een vriendin van een van mijn dochters komt eten. Zij doet de Kunstacademie en heeft vaker zelf haar doeken opgespannen. ‘Het is te doen’, zegt ze. Als ik vraag of het linnen loodrecht moet lopen ten opzichte van het spieraam, vertelt ze me dat haar docenten zeiden dat het niet echt uit maakt, maar dat het wel beter is om het zo recht mogelijk te doen.

Dag 6

Hé vandaag ga ik naar mijn ouders. Wat nu als ik wat van die spieramen mee neem? Misschien kan mijn vader me helpen. Hij is tenslotte een stuk handiger dan ik. Leuke vader-dochter activiteit? Ik knip stukken doek af en leg een aantal van de spieramen in de auto… die ik dezelfde avond in dezelfde toestand weer mee terug neem. Het was heel gezellig, maar aan spieramen timmeren zijn we niet toegekomen.

Heb wel geleerd dat je goed moet kijken wat de voorkant van het spieraam is. Het schijnt dat de voorkant iets schuin loopt zodat de latten niet tegen het doek aankomen tijdens het schilderen. Mijn zwager legt ook uit hoe ik het doek iets kan laten krimpen als het toch niet strak genoeg gespannen is.

Dag 8

Oké stel je niet aan. Je kunt best wel zelf iets in elkaar knutselen. Ik zoek de gereedschapskist en zoek de hamer. Ik leg alles naast elkaar en check youtube om op te zoeken hoe het moet. Er zijn twee manieren zie ik. Het kan met een nietpistool of met spijkertjes. Ik zie van allebei een instructiefilmpje: die met het nietpistool is bijna drie keer zo kort als die met de spijkertjes. Ik kijk ze allebei. Je moet steeds van een andere kant het doek spannen.

Hmmm… Bij die met de spijkertjes slaan ze de spijkers in de zijkant van het doek en niet in de achterkant. Moet dat? Dat vind ik helemaal niet zo mooi. Als je het doek ophangt zonder lijst en je ziet allemaal van die spijkertjes in de zijkant zitten? Dat lijkt me geen gezicht.

Nog een probleem: in beide filmpjes maken ze gebruik van iets dat een ‘spantang’ heet. Die heb ik niet, zie ik niet bij Gamma.nl maar wel bij mijn goede vriend Bol. Nu besteld, morgen in huis.

Dag 9

De spantang komt. Ik maak niet eens de doos open.

Dag 11

In de auto na het bezoek aan Jan Pieter Foppen hebben we het over zelf opspannen van doeken. Iedereen heeft er een hekel aan. Ik heb het over mijn ‘project’. En over mijn twijfels wat betreft die spijkertjes aan de zijkant. ‘Maar dat hoeft niet hoor, je kunt gewoon aan de achterkant spijkers inslaan.’ Oké. Laat ik dat dan maar gaan doen.

Dag 12

Als ik met een vriendin ga wandelen, komt het onderwerp weer langs. Ook zij vind het een rotklus. Zeker met spijkertjes. Misschien mag ik hun nietpistool wel lenen. Goed excuus om toch nog even te wachten.

Dag 14

Nu heb ik echt genoeg van mijn eigen uitstel gedrag. Ik stuur mezelf naar de Gamma voor een nietpistool. Ik zie dat die niet superduur zijn en weet, na wat advies met de juiste combinatie nietmachine en nietjes weer thuis te komen.

Ik kies het kleinste spieraam om mee te beginnen. Doek, hout, check. Spantang uitpakken, nietjes in het nietpistool. Ik probeer het pistool even uit op het hout schrik van de knal. Eng ding. Goed. Aan de slag. Met alle kennis die ik de afgelopen dagen heb verzameld, lukt het me om het eerste doek netjes op te spannen. @trots!! Alleen de hoekjes ‘naar binnen vouwen’ gaat niet helemaal soepel en als ik klaar ben, bedenk ik dat het misschien wel mooi is om ze meer dezelfde kant op te vouwen.

Ik neem het volgende raam en maak ook een tweede én een derde doek klaar. Eigenlijk vind ik het best leuk werk. Het geeft wel een goed gevoel om te zien dat ik dit kan. Wel krijg ik nu pijn in mijn schouders. Het is best zwaar. Ik besluit ze wel in etappes af te handelen.

Dag 15

Na de lunch schiet ik nog twee doeken in elkaar. Dat gaat lekker. Nu moet ik er nog vijf. Dat betekent dat ik aan het einde van de week wel klaar ben. Én dat ik nu eindelijk een blog kan schrijven over het opspannen van mijn eigen doeken 😉