Tekenen op de klok

Als je buiten tekent, kun je je verliezen in het zoeken naar het juiste plekje. Wel of geen bomen erop, is het licht wel mooi genoeg? Hoe lopen de zichtlijnen, is er niet een watertje in de buurt voor wat weerspiegelingen? Voordat je het weet ben je met al dat twijfelen zoveel tijd kwijt dat je niet eens tot tekenen komt. Wat nu als je die beslissingen door de klok laat bepalen?

Dat is wat ik gisteren heb gedaan. Ik wilde snelle tekeningen maken en zo min mogelijk tijd om te veel na te gaan denken. Ik besloot om steeds vijf minuten te gaan lopen en dan twee minuten te gaan tekenen. Ik koos voor een bewegwijzerde wandelroute op Landgoed Beerschoten hier in de buurt, zodat ik ook over de route niet hoefde na te denken. Alles was zo veel mogelijk geautomatiseerd. In mijn rugzak: contékrijt, een klein doosje soft pastels, een schetsboekje, één 4B potloodje, een doosje worteltjes en mijn telefoon.

Bij Landgoed Beerschoten heb je allerlei mooie doorkijkjes en open plekjes. De rode wandeling gaat voornamelijk door het bos, maar heeft ook van die speciale plekjes. Als je de wekker laat bepalen wanneer je iets moet tekenen, ben je altijd net ná of net voor zo’n plek. Steeds als ik dacht: nu mag de wekker wel gaan, ging hij niet en precies op een plek die ik ooit eerder tekende ging prompt de wekker.

Bij de eerste paar tekeningen koos wat ik recht voor me zag aan bomen en pad, maar daarna begon ik meer om me heen te kijken. Dus af en toe een detail, een ander perspectief. En ik ging met kleur en materiaal variëren. Hoe verder ik wandelde, hoe meer ik in kleur en vorm ging afwijken van wat ik zag. Ik heb trouwens nergens vals gespeeld (alleen soms wel een lijn of een veeg afgemaakt) en me aan de twee minuten gehouden..

Rond tekening zeven had ik een inzinking. Het was best vermoeiend. Steeds opnieuw timer, kijken, kiezen, timer, tekenen, timer, opruimen, timer, lopen. Het werd een sleur. Ik ging denken: wat kan ik nu nog proberen? Hoe lang duurt het nog? Hoeveel tekeningen moet ik in hemelsnaam maken? Wanneer is het afgelopen? Toen ben ik wat langer blijven zitten en heb ik de worteltjes opgegeten. Ik bedacht me dat dit ook zo’n punt is waar je doorheen moet.

Achteraf vind ik tekening zeven best wel goed gelukt. Het is de enige waarbij ik het meest veilige materiaal (het 4B potloodje) heb gebruikt, maar de grillige lijnen tegen het groene krijt spreken me aan. Bij de volgende tekeningen ben ik meer verschillende kleuren gaan gebruiken. En tekening nummer 9 bleek de laatste. Vanaf daar was het nog maar een paar minuten lopen naar mijn fiets.

Ik was echt moe, maar ook voldaan aan het einde van de wandeling (die was overigens vier kilometer). Ik denk dat ik het nog wel een keer ga doen. Het voelde goed om zo bezig te zijn. Ik heb veel getekend. In twee minuten kan je nog best wel wat tekenen. Misschien ga ik mezelf de volgende keer uitdagen door een kortere tijd voor het tekenen te klokken. Dat ik nog minder kan nadenken en nog meer intuïtief te werk ga.

Als je dit zelf wilt uitproberen, laat me weten wat je ervan vond. Ik ben heel benieuwd naar je ervaringen. Je kunt ook nog variëren met de parameters: nog korter de tijd om te tekenen, langer lopen tussendoor. Hangt ook een beetje van je wandeling af. Ik zou niet te lang de tijd nemen om te tekenen, dan ga je meer nadenken en het hele idee was om dat zo min mogelijk te doen.