Finishing Figuary!

Alle achtentwintig modelsessies online gedaan. Het is ondertussen begin april, maar hé, kniesoor die daar op let. Hoe meer ik er deed hoe makkelijker het werd om perfectie te laten varen. Ik heb gewerkt met kleurpotlood, aquarel, conté en Oost-Indische inkt. Wat zijn mijn ervaringen?

Wat was Figuary ook alweer? Via de (betaalde) website van Croquis Café kwam er in februari iedere dag een filmpje online met een life modelsessie van ongeveer een kwartier. Drie poses van een minuut, twee van twee minuten en een afsluitende pose van 5 minuten. Soms vond ik de poses wel wat overdreven – ik ken nu veel meer manieren waarop je jezelf om een kruk kunt plooien – maar ze waren wel altijd interessant om te tekenen.

Kleurpotlood
De eerste paar filmpjes moest ik een beetje inkomen. Een minuut is zo voorbij. Je kunt in 60 seconden niet veel meer doen dan een contour trekken., als je die al af krijgt. Je hebt ook geen tijd om van alles na te meten. Je moet gewoon gelijk doen. Om mezelf te helpen mijn verwachtingen los te laten begon ik al snel de drie poses van een minuut bij elkaar op één schetsblad te zetten.

Wat ik fijn vind aan kleurpotlood is dat je zacht kunt beginnen en dan de lijn hardere kunt bevestigen en je kunt mooi schaduwen aanbrengen met de zijkant van de punt. Vergeleken een tekening met een gewoon potlood voelt kleurpotlood voor mij meer direct omdat ik weet dat ik het niet kan gummen. Dat ik weet dat ik een HBtje nog kan gummen maakt verschil. Kleurpotlood vind ik ook makkelijker opbouwen.

Wat ik grappig vond om te zien is dat ik ergens halverwege de potloodweek ook de gezichten ging aanpakken. Ik tekende ze niet uitgebreid maar begon de kijkt richting aan te geven, een beetje schaduw soms of een streepje waar de ogen zitten. En ik heb ontdekt dat je voor dit soort schetsen niet veel meer nodig hebt. Ik begin over mijn gezichtenfobie heen te komen!

Aquarel
De week dat ik met aquarel gewerkt heb was een en al struggle. Ik zou het zo leuk vinden als ik met aquarel in korte tijd een model zou kunnen schilderen. De eerste dag ging nog best oké, waardoor mijn verwachtingen me daarna alleen nog maar meer in de weg gingen zitten. Ik begin zomaar ergens, zonder plan en dan is er gelijk te veel water op een plek waar ik dat niet kan gebruiken en dan krijg ik een kleine paniekaanval. Misschien dat ik met wat meer tijd moet oefenen met foto’s.

Ik denk dat het ook niet zo slim was om ook de werken met aquarel in mijn schetsboek te willen maken. Dat is niet echt aquarelpapier en dat merk je toch. Het water blijft meer op de pagina liggen en dan heb je soms meer tijd nodig dan dat er is. Nu kun je met zo’n filmpje terug spoelen en het beeld even stil zetten. Ik heb dat soms gedaan deze week, maar ik heb geprobeerd me aan de tijd te houden. Dan maar alleen een been of een romp schilderen.

Conté
Ik had al een paar keer wat geprobeerd met conté en ik wist niet goed wat ik ermee moest. Het is een beetje een vreemd materiaal, lijkt wel overal een beetje tussen in te zitten. Harder dan houtskool, maar niet zo handzaam als een gewoon potlood. Soms is de lijn dun, dan weer dik en bijna nooit heb ik daar dan iets bewust voor gedaan.

Na een paar dagen werd ik steeds blijer van het resultaat. Conté leeft, de lijnen lijken te bewegen. Er zit snel vaart in mijn tekeningen. Ik merkte wel dat ik moest oppassen om er niet te lang op door te werken. Dan teken ik alles dicht en dan verlies ik het vrije karakter dat de tekening eerst wel had. Dit is het enige materiaal dat ik heb gebruikt waarbij 5 minuten te lang was. Stoppen terwijl je nog tijd over hebt, voelt onnatuurlijk, maar kwam het resultaat ten goede.  Ik ga zeker vaker modeltekenen met conté.

Oost-Indische Inkt
Bij Oost-Indische Inkt heb ik echt heel vaak de film moeten stil zetten. Alleen al het feit dat je steeds opnieuw je kroontjespen in de inkt moet steken en dan niet te veel (want gegarandeerd vlekken) en ook niet te weinig (onduidelijke streep) aan je pen moet krijgen, kost tijd. En het duurt wat langer om te drogen.  Ik had ook problemen met de inkt, omdat hij erg bleef plakken. Ook dagen later nog. Misschien was die te oud? Met een nieuw potje gaat het namelijk wel goed.

Met Oost-Indische inkt concentreer ik me vooral op de lijnen. Herstellen van fouten is erg zichtbaar. Ik moest dus loslaten dat het niet helemaal klopt of niet helemaal werd zoals ik wilde. Gewoon nog een keer proberen. Dat ging best goed. Maar meer naar het einde toe, zie ik wel steeds meer tekeningen waarbij de lijnen minder krachtig zijn. Waarschijnlijk omdat ik toen steeds meer met mijn gedachte bij het boek zat. Mijn aandacht was verschoven.

Het was prettig om een week lang hetzelfde te doen en daarna een nieuw materiaal te pakken (dat ik van te voren al had vastgesteld). Ik denk dat dat wel ertoe heeft bijgedragen dat ik het ook heb afgemaakt.