Paarden tekenen met Piet Klaasse

Onlangs vond ik bij de Kringloop een enorm boek vol met paardentekeningen die ik echt super mooi vond. Zo zou ik ook mijn paarden willen tekenen! Steal Like an Artist. Ik nam dit 3 kilo wegende Concours Hippographique mee naar huis en ben gaan natekenen.

De tekeningen zijn gemaakt door de mij onbekende kunstenaar Piet Klaasse (1918-2001). Hij blijkt 34 jaar lesgegeven te hebben aan de Rietveld Academie. In een tijd waarin er veel veranderde in het kunstonderwijs, bleef hij tekenen naar waarneming promoten. Zijn studenten bleven modeltekenen, ook toen dat helemaal uit de mode was. Klaasse noemde zichzelf “primitief aanhanger van de waarneming”. Tekenen was voor hem een manier van leven.

Als kind was hij al verzot op paarden, dus probeerde hij die te tekenen. Ik denk dat hij er redelijk bezeten door was. Klaasse ging als kind twee keer per week naar de manege om te tekenen, vergezelde zijn oom op tochten over het Zeeuwse platteland, zodat hij overal paarden kon vastleggen. later woonde hij zelf op een boerderij met paarden. Dat leidde uiteindelijk tot dit dikke boek. De afgebeelde tekeningen zijn ongeveer tussen 1968 en 1978 getekend en ik vind ze erg mooi. Ik houd van de losse vlotte stijl waarmee hij schijnbaar moeiteloos tekent.

Ik las op internet dat Klaasse bekend staat om zijn bewegingstekeningen. Dat verbaast me niets. Zijn paarden lijken echt te lopen, altijd onderweg te zijn naar een volgend hapje gras.  Er zijn er meerdere waar paarden echt aan het galopperen zijn. Je voelt de wind, je hoort het hoevengekletter: echt spectaculair! Dat wil ik ook kunnen.

Zelf doen

Ik heb al vaker geprobeerd om paarden te tekenen. Mijn dochter heeft een zeer eigenwijs paard, voer voor vele verhalen. Het lijkt me erg leuk om daar wat mee te doen. Ik heb zitten denken aan een prentenboek, maar ik weet niet of dat echt iets voor mij is. Maar daar hoef ik nog niet over te beslissen. Stap één is paarden tekenen.

Dat is moeilijker dan je denkt. Paarden hebben een best wel vreemde bouw: enorm lange dunne benen met enkele honderden kilo’s aan lijf daarboven. Ik heb geprobeerd om op stal de paarden live te tekenen. Dat was erg lastig Ze bleven niet staan. Misschien moet ik eerst wat beter te begrijpen hoe een paard in elkaar zit, voor ik hen buiten probeer te vangen.

De tekeningen van Piet Klaasse blijken voor mij een fijne manier om dat te oefenen. Wat ik nu doe is geen ‘Steal like an artist’ maar gewoon kopiëren. Ik kijk naar hoe de lijnen lopen, hoe het hoofd van een paard aan de romp vast zit en waar dan de volgende lijnen beginnen. Nu ik ondertussen meerdere paarden van Klaasse heb gekopieerd, voel ik me zekerder worden. Misschien dat ik binnenkort weer eens Grandioso ga proberen.