Uit de losse pols – terugblik op de zomer challenge

Twintig foto’s en schilder / teken ze met een spons, een stokje, je niet-dominante hand of met een verlengt penseel. Dat was de challenge die Evianne en ik nog voor het begin van de zomervakantie afspraken. Het is de eerste challenge die ik niet afgemaakt heb. En dat terwijl het juist erg inspirerend gewerkt heeft!

Het doel van deze challenge was om losser te werken en wat meer te experimenteren. Niet alleen in mijn penseelvoering, maar ook in de benadering van de foto. Het hoeft niet perfect gekopieerd, het gaat erom dat je er iets van maakt, dat jou aanspreekt. Maak het persoonlijk.

Het was even wennen al de verschillende materialen. Wat voor effect geeft een spons? En wat gebeurt er als je met een takje schildert? En wat is met welke materiaal interessant? Ik ben gewoon dingen gaan uitproberen en dit zijn enkele van mijn bevindingen:

• Met een stokje olieverf aanbrengen is niet te doen, maar je kunt wel mooi met een stokje in olieverf tekenen.
• Inkt is juist wel goed met een stokje op te brengen en dat geeft een wat dikkere lijn, die mooi combineert met kroontjespen
• Wat ik ook echt interessant vind is om met mijn rechterhand met een kroontjespen te werken. Doordat je nog wat ongelijker druk geeft, krijg je interessante lijnen met verschillende diktes.
• Op het penseel met de lange steel ben ik helemaal verliefd op geworden. Door de extra afstand die er tussen mijn hand en het papier is gekomen, zorgt ervoor dat ik meer overzicht heb en geheel beter overzie. Ik benader het werk zo makkelijker als één ding. Het resultaat is spontaner, minder vastgezet.
• De spons vond ik minder makkelijk toepasbaar. Je kunt er dingen mee door elkaar vegen, snel een groter deel van je doek of papier mee vullen, maar het wordt wel erg vlak. Soms vind ik dat dan wel weer passend, maar het lijkt iets wat je gebruikt in dienst van iets anders.
• Mijn rechterhand heeft zich deze zomer gerehabiliteerd. Ik dacht altijd dat ik heel erg links was, maar met een beetje oefening kan ik nu met rechts veel meer dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Dat het wat langzamer gaat en meer aandacht kost, kun je volgens mij ook terug zien in de dingen die ik met rechts gemaakt heb.

Deze challenge was voor mij erg goed. Ik merk dat ik nu als ik schilder bijna automatisch ook stukjes met rechts schilder. Er zit standaard een stokje in mijn etui en tussen mijn schildersspullen. En ook het penseel dat ik aan een andere had vastgebonden om zo een langere steel te fabriceren, is nog steeds aan elkaar geplakt. Ik merk dat ik ook meer open sta om andere dingen toe te passen, zoals het paletmes en een spatel.

Omdat je minder controle hebt over de manier van werken. kon ik ook makkelijker loslaten dat het resultaat niet helemaal klopt als je de foto ernaast legt. Het lukt me steeds beter het eindresultaat los te koppelen van de foto.

Waarom maak ik de challenge dan toch niet af?

Door verschillende vakantieweken van Evianne of van mijzelf, te lekker zomerweer en familieomstandigheden bleven we de challenge verlengen. Nog een weekje erbij en nog een. Hij is zo vaak verlengd, dat het verwaterde. Ik moet opzoeken wanneer we aan deze challenge zijn begonnen: in mijn schetsboek staat er ‘2 juli’ bij de eerste tekening. En hij loopt officieel nog tot het einde van deze week. Ruim twee en halve maand!

Juist omdat ik zo enthousiast was over de effecten ging ik het gelijk meer integreren in mijn andere werk. Daarom voelt het nu als mosterd na de maaltijd om nog de vooraf geselecteerde foto’s op deze manier na te gaan tekenen. Lesson learned: de zomervakantie is geen tijd voor challenges!

• 

• 

• 

• 

• 

•