Rupsje Nooitgenoeg: wie is er niet groot mee geworden?

Vandaag las ik op de site van de NOS dat Eric Carle, de schrijver van het bekende Rupsje Nooitgenoeg, is overleden. Dat roept gelijk herinneringen op aan voorlezen en voorgelezen worden. Over het kleine rupsje dat zich door een enorme hoeveelheid voedsel heen eet om uiteindelijk uit te groeien tot een mooie vlinder. Rupsje Nooitgenoeg – dat in het Engels de veel minder mooie titel the very hungry caterpillar blijkt te hebben –  is sinds 1969 in 66 talen verschenen en er zijn 50 miljoen exemplaren van verkocht.

Gek genoeg heb ik nooit de behoefte gehad veel meer prentenboeken van Eric Carle te lezen. Ik geloof dat we er nog eentje gehad hebben, maar ik weet al niet meer welke. Een Kerstverhaal? Ze leken allemaal te veel op elkaar met die vereenvoudigde figuren tegen een witte achtergrond. Het is vooral het Rupsje dat ik leuk vind. Ik heb ons exemplaar er even bij gepakt. Een en al nostalgie.

De rups eet eerst een appel, dan twee peren, drie pruimen, vier aardbeien en vijf sinaasappels. En iedere keer is het niet genoeg blijft de rups honger houden. Je kunt het al voorlezend zo mooi opbouwen en overdrijven. Zeker als hij zich tot buikpijn toe door allerlei taartjes, ijsjes, snoep en worst heen eet. Carle zelf zegt dat het verhaal van het rupsje zo’n impact heeft gehad omdat het een verhaal over hoop is. Uit iedere rups, groeit uiteindelijk een vlinder. Ik vind het vooral een grappig, herkenbaar en goed rond verhaaltje

Collage techniek
Eric Carle illustreerde zijn meer dan zeventig prentenboeken in een zeer herkenbare stijl. Zijn tekeningen zijn een combinatie van collage (knippen/scheuren, schuiven, opplakken) van gekleurde stukjes vloeipapier die hij aanvult met acrylverf en krijt. Dat laatste wist ik niet. Maar ik het boek weer doorloop, zie ik inderdaad dat de maan en de zon gezichten hebben, die er later op zijn geschilderd. Ik vermoed dat bij een piepklein rupsje de haartjes ook getekend zijn.

Nu ik zelf met London Drawing (zie Picasso portretten) ook met collage gewerkt heb, merk ik dat het handig is om voldoende materiaal voor handen te hebben. Ik vraag me af of Eric Carle eerst de illustratie bedacht en dan het collage materiaal in de juiste kleur maakte, of dat hij dat op voorraad had. Ging hij stukjes groen verven speciaal voor de rups of had hij stapels groen geverfd papier?

Volgens het artikel op dbnl.org had Eric Carles ‘stapels vellen in alle kleuren van de regenboog liggen gesorteerd in de kelder van zijn huis te wachten om gebruikt te worden voor een illustratie’ Die vellen had hij zelf gemaakt met acrylverf. De structuren bracht hij niet alleen aan met een kwast, maar ook met zijn vingers, een houtje of met iets afwijkends zoals vloerbedekking. Daar slaat mijn verzamelaars-gen gelijk op aan. Een leuk klusje voor een natte zondagmiddag: collage materiaal maken.

Meer lezen: www.dbnl.org/tekst/coil001lexi01_01/lvdj00188.php