Portret Challenge gelukt!

Geschetst met pen, potlood en kleurpotlood. Een paar gedrukt, met wasco of pastel: ik heb de afgelopen vier weken vijftig verschillende portretten gemaakt. De ene keer met gemak, de dag erna met hangen en wurgen. Het doel van de challenge was om het tekenen van gezichten wat meer in mijn vingers te krijgen en ik denk dat dat wel gelukt is. Ik ben niet trots op ieder afzonderlijk portret, maar wel op het totale resultaat!

Wat heb ik geleerd van deze challenge:

Vijftig portretten zijn er veel!!

Om in vier weken alleen maar die 50 portretten te doen. Dat vind ik saai. Ik ging ook andere dingen tekenen en schilderen en dat gaat dan ten koste van de tijd die ik heb voor de challenge. Daardoor heb ik in het begin te weinig portretten gemaakt en moest ik aan het einde hard doorwerken om het af te krijgen. En drie bleek een beetje mijn maximum op een dag. Ik heb er wel vier gedaan, maar dat ging nooit echt met plezier.

Besteed tijd aan de ogen en de mond

De portretten waar ik de ogen wat netter heb gedaan en ook heb gezorgd voor een glimmertje erin spreken echt meer. En zorg voor voldoende afstand tussen de ogen. Er zit ongeveer een oog aan ruimte tussen het linker en het rechter oog, dus dat kun je makkelijk even nameten.  Ook de mond is bepalend. De stand daarvan geeft ook emotie aan het gezicht. Ik heb gemerkt dat je meer nadruk moet leggen op de schaduw onder de onderlip. Die is erg donker en daartegen is de lip dan wat lichter.

Ik kan het wel

Voor de portretten challenge had ik een gezichten-dipje. Bij alle figuren die ik tekende, kreeg ik een blokkade bij het gezicht. Als ik nu op deze 50 gezichten terugkijk, dan zitten er een paar lelijke trollen tussen, een paar platgeslagen hoofden en mensen met vreemde verhoudingen. Maar er zitten er ook best wat tussen waarbij ik kan zeggen: die is best oké.