Visitekaartjes

We hebben een nieuwe teken juf. En een van de eerste opdrachten die we van haar krijgen gaat als volgt: maak een serie visitekaartjes op basis van je eigen voorkeur/beeldende stijl. Deze opdracht is bedoeld om haar een idee te geven van onze stijl en werkwijze. Maximale grote 15×15 centimeter.

Wat is mijn voorkeur? Wat is mijn stijl? Zijn dat niet juist dingen die ik nog aan het ontwikkelen ben en waar ik nog helemaal niet uit ben? Ik vind eigenlijk een heleboel dingen leuk: houtskool, aquarel, pastel, potlood, kleurenpotlood, Cobra verf. Versimpeld, realistisch, in vlakken, in lijnen, in kleur, in zwart wit.

Zal ik één foto met verschillende materialen uitwerken? Of verschillende foto’s in één materiaal? Portret, landschap, figuurstuk? Ik twijfel en denk tot het begin van de eerste les. In ieder geval iets wat ik zelf heb gefotografeerd en het liefste met mijn eigen gezin als figuranten.

Vorig jaar waren we in Schotland op vakantie en wandelden we met elkaar door de Cairncorns, een leeg en winderig landschap. Kale bergen vol rotsen; hier en daar een verloren dennenboom. Je voelt ze daar nietig als mens, zo klein. Maar tegelijkertijd zo vrij en zo met elkaar.

Ik begin met een houtskool tekening van mijn meiden op de rug gezien. Arm in arm. Het weidse landschap in de verte. Een tweede volgt van het weidse uitzicht. Een derde waarop we over de rotsen klauteren, een vierde met een dennenboom. De tijd vliegt voorbij. Zonder ik er erg in heb, is de serie ontstaan.